Εποχιακή μόδα κι αυτή. Μπήκε Νοέμβρης, πρέπει να δείξουμε το αντιστασιακό μας φρόνημα ως ‘μοντελάκι’ της χειμερινής κολεξιόν. Διαμαρτυρίες μαθητών και εκπαιδευτικών για καλύτερη παιδεία (το ‘δήθεν’ παραλείπεται ως αυτονόητο...), με κατάλυση και αυτής που έχει ακόμη απομείνει. Τα κόμματα φωνάζουν για ‘ποινικοποίηση των αγώνων’. Το υπουργείο κάνει προληπτικά λόγο για παράταση του σχολικού έτους, αναπλήρωση των χαμένων ωρών, περιορισμό των διακοπών του Πάσχα, και βλέπουμε. Οι εισαγγελείς κινούνται αυτεπαγγέλτως (ως θα όφειλαν να πράττουν τόσα χρόνια αν δεν τους έδεναν οι πολιτικοί τα χέρια). Η αστυνομία με υπερβάλλοντα ζήλο οδηγεί κάποιους μαθητές στο τμήμα. Κάτι τέτοια φαινόμενα μας κάνουν να ακούμε σχεδόν με νοσταλγία τις αφηγήσεις των γονιών μας για τα δικά τους σχολικά χρόνια, μεσούσης της Κατοχής, όταν έκαναν μάθημα σε τάξεις των εξήντα ατόμων, άλλαζαν σχολικό κτίριο κάθε εβδομάδα κι έτρεχαν από τη μια άκρη της πόλης στην άλλη, με άδεια στομάχια, για να μη χάσουν μαθήματα. Χωρίς εκ των προτέρων δεδομένη την προαγωγή, χωρίς καμιά σιγουριά για το αύριο, ούτε καν για το αν θα ξημέρωναν ζωντανοί. Και όμως, και παιδεία απέκτησαν μέσα στις συνθήκες αυτές, κι έζησαν να δουν τα δικά μας χάλια, απότοκα της ευμάρειας που εύκολα γεννάει την αχαριστία και την περιφρόνηση. Μας ενοχλούν οι συνέπειες, αλλά ας σκεφτόμαστε και τις ουσιαστικές αιτίες. Όπως στρώσαμε, σαράντα χρόνια τώρα, έτσι κοιμόμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου