Όπως άκουσα στο ραδιόφωνο, κάπου 22 χιλιάδες αναπληρωτές εκπαιδευτικούς χρειάζεται το Ελληνικό δημόσιο. Μεγάλο νούμερο--τότε πόσους τακτικούς έχει; Κι αν για ένα τόσο σοβαρό θέμα στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό σε αναπληρωτές με ετήσια σύμβαση, τι ακριβώς περιμένει από τους ανθρώπους αυτούς που τους έχει σε διαρκή εκκρεμότητα; Κάποια στιγμή θα πρέπει να σοβαρευτούμε. Να προσλαμβάνονται π.χ. οι εκπαιδευτικοί επί θητεία για 3-5 χρόνια, να αξιολογούνται αντικειμενικά και υπεύθυνα, χωρίς τη χρήση κανενός ‘Μέσου’, και σταδιακά να μονιμοποιούνται εφόσον αποδίδουν τα αναμενόμενα. Και η παραγωγή νέων εκπαιδευτικών να γίνεται σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες. Τόσο δύσκολο είναι αυτό;
Άκουσα επίσης ότι παρατηρείται πληθωρισμός αριστούχων υποψηφίων για τις ανώτατες σχολές. Ας μου επιτραπεί η αμφιβολία για τους αριστούχους. Όχι ότι δεν έχουμε πολύ καλούς αποφοίτους--απλώς το ‘σύστημα’ δεν διαχωρίζει αποτελεσματικά τους καλούς από τους πολύ καλούς. Στις εξετάσεις των Βασιλικών Κολλεγίων Παθολόγων της Βρετανίας γίνεται το εξής. Κάθε ερώτηση που χρησιμοποιείται αναλύεται ως προς τις απαντήσεις των υποψηφίων. Θέματα που τα απαντούν όλοι οι υποψήφιοι ή αντίστροφα δεν τα απαντά κανένας εξαιρούνται από επόμενες εξετάσεις διότι δεν εκπληρώνουν τον σκοπό τους, την διαβάθμιση των υποψηφίων. Ψιλά γράμματα, θα πει κανείς. Εντάξει, τότε ας συνεχίσουμε να παράγουμε γενιές αριστούχων ανέργων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου