Παρατυπίες

Εδώ και λίγο καιρό (δεν κατέγραψα την ακριβή ημερομηνία πρώτης εισαγωγής) η ειδησεογραφία έχει υιοθετήσει τον όρο ‘παράτυπος μετανάστης’ στη θέση του ‘λαθρομετανάστη’ που ξέραμε προηγουμένως. Ανατρέχοντας στο Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής διαβάζω ότι παρατυπία είναι ‘παράβαση κανόνων ή διαδικασιών που αφορούν τυπικά ζητήματα’, όπως αυτοί που συχνά περιγράφουμε με τους όρους ‘ετικέτα’ ή ‘πρωτόκολο’ ή savoir vivre. Επειδή η κακή χρήση των λέξεων, ιδίως με πολιτική ή άλλη σκοπιμότητα, είναι από εκείνα τα πράγματα που μου κάθονται στο λαιμό, αναρωτιέμαι σχολαστικώ τω τρόπω: Η λαθραία είσοδος σε μια χώρα είναι απλώς ‘παρατυπία’; Υπάρχει ή δεν υπάρχει νόμος που την απαγορεύει; Αν ναι, τότε πρόκειται για παρανομία. Αν όχι, τότε προφανώς δεν υπάρχει πρόβλημα! Με την ίδια λογική και η πρόσφατη είσοδος του Ρωσικού κονβόι στο Ουκρανικό έδαφος ήταν μια απλή παρατυπία, όπως το να βουτάς το μπισκότο σου στο παραδοσιακό τσάι σε αγγλικό σπίτι, που περιγράφει ο Δ. Ψαθάς στη ‘Χώρα των Μυλόρδων’, σε άλλη κλίμακα (θα μπορούσαμε να παραθέσουμε κι άλλα παραδείγματα, αλλά ας μην το παρακάνουμε). Το παιχνίδι των λέξεων αποτελεί μια ακόμη κακόγουστη εκδήλωση πολιτικής ορθότητας, που άνετα θα το χαρακτήριζα ως θλιβερή γλωσσική παρατυπία.