Ανατροπή

Σάββατο πρωί, αρχές Απρίλη, και νάμαι καθισμένος σ’ ένα πεζούλι στην παραλία της Ουρανούπολης, με το σακκίδιο παρά πόδα, μετά από δυο ώρες πανέμορφη διαδρομή στους έρημους Χαλκιδικιώτικους δρόμους (Πολύγυρος, Βράσταμα, Πλανά, Γομάτι, Ιερισσός), να βλέπω την προσδοκία ενός αγιορειτικού τριημέρου να ματαιώνεται από την ανακοίνωση του Λιμεναρχείου πάνω στο κλειστό τζάμι για ‘απαγόρευση απόπλου μέχρι νεωτέρας’. Εν πλήρει αιθρία, τουλάχιστον όσο βλέπει το μάτι μας--δεν ξέρω τι γίνεται πιο νότια, αλλά οι προβλέψεις δεν μιλούσαν για παραπάνω από 2-3 μπωφόρ. «Πώς θα πάμε μέσα, γιατρέ;» με είχε ρωτήσει πριν λίγα λεπτά γνωστός μου γέροντας ενώ βάδιζα από το πάρκινγκ προς την παραλία. Νόμισα ότι με πειράζει και του είπα: «Με τα πόδια, γέροντα». Τόσο ήξερα. Περιμένοντας τώρα την ‘νεωτέραν’ σκέφτομαι ότι ακόμη και στα καλύτερα σχέδια πρέπει να είναι κανείς προετοιμασμένος για το εμπόδιο και την ανατροπή: «ητοιμάσθην και ουκ εταράχθην» θα μας υποδείκνυε ο Δαβίδ. Γύρω κόσμος πολύς, μερικές εκατοντάδες Έλληνες, Ρώσοι, Σέρβοι, Ρουμάνοι, ρασοφόροι και λαϊκοί, μικροί και μεγάλοι, περιφέρονται αναμένοντας. Τουλάχιστον είμαστε υπό σκιάν: αν είχε λιακάδα θα υποφέραμε. Περνάει ένα τρίωρο με μικρές μετακινήσεις, να ρωτήσουμε, να ακούσουμε, μήπως κάτι άλλαξε. Κάποια στιγμή έρχεται η αναγγελία: «Δεν θα έχει πλοίο σήμερα, ελάτε πάλι αύριο». Μια κουβέντα είναι αυτή, πού θα πάει τόσος κόσμος; Τρώω δυο μπουκιές ελιόψωμο χαζεύοντας τη θάλασσα, παίρνω το αυτοκίνητο και βρίσκομαι στο δρόμο της επιστροφής. Ακολουθώντας τη συμβουλή του Ψαλμωδού, απολαμβάνω την ανοιξιάτικη φύση όπου κυριαρχούν τα μωβ, τα κίτρινα, τα λευκά και οι σκόρπιες παπαρούνες. Αλλάζω διαδρομή: Μεγάλη Παναγία, Παλαιοχώρι, Αρναία, Ζερβοχώρια, Άγιος Πρόδρομος (για όσους ενδιαφέρονται, τα χιλιόμετρα είναι τα ίδια, οι στροφές λιγότερες, ο χρόνος λιγάκι πιο σύντομος). Σαν την Πολυάννα, είμαι πολύ ευχαριστημένος διότι μέσα σε δυο ώρες βρίσκομαι πάλι στο σπίτι. Τι θα κάνουν άραγε οι υπόλοιποι επισκέπτες που έχουν έρθει από μεγάλες αποστάσεις, από άλλες πόλεις και χώρες; Μου περνάει ο λογισμός μήπως το Λιμεναρχείο θέλει να γεμίσει τα άδεια ξενοδοχεία της περιοχής: τον αποδιώχνω. Ύστερα μου έρχεται στο νου η Οσία Μαρία η Αιγυπτία--σήμερα την τιμούμε--που εμποδιζόταν να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό στα Ιεροσόλυμα. Αφορμή για αυτογνωσία: μήπως επειδή λογάριαζα ότι θα ξαναφάω ψάρι αύριο (Ευαγγελισμός με το αγιορειτικό ημερολόγιο); Χωρίς στενοχώρια, θα έρθει άλλη ευκαιρία. Δόξα τω Θεώ.