Απλά κι αγαπημένα

Πώς το τραγουδάει η Χάρις Αλεξίου;
             Όλα σε θυμίζουν,
             απλά κι αγαπημένα,
             πράγματα δικά σου, καθημερινά...
     Ανοίγοντας χθες το πρωί την ιατρική μου τσάντα βλέπω μια μικρή νάυλον σακούλα. Μέσα της το ρολόι του χεριού του πατέρα και ο μικρός σταυρός με το μαύρο κορδόνι που φορούσε στο λαιμό του, όπως μου τα παρέδωσαν στο νοσοκομείο μετά τις προσπάθειες ανάνηψης. Τα είχα βάλει εκεί και τα ξέχασα με την πολυπραγμοσύνη της κηδείας. Μικρά θυμητάρια, μεγάλη η ανάμνηση.
     Στο αναλόγιο των Αγίων Αποστόλων σήμερα το απόγευμα. Εσπερινός των Βαΐων. Το πατρικό μουσικό χειρόγραφο ανοιχτό στα ιδιόμελα, αλλά τα μάτια κάθε τόσο θολώνουν, κι έτσι ψάλλω απ’ έξω. Εδώ μάθαμε την ανάγνωση του Προοιμιακού, εδώ κάθε τόσο άνοιγε το παραπέτασμα του Ιερού και μας διόρθωνε ή μας υπεδείκνυε τι να ψάλουμε.
     Γυρίζοντας στο σπίτι βρίσκω πάνω στο ράφι της βιβλιοθήκης ένα ακόμη μουσικό κείμενο, στην ίδια γνώριμη γραφή: ‘Τρισάγιον υπό Βασιλείου Νικολαΐδου Ζαγκλιβερινού, διασκευασθέν υπό Πρωτοπρ. Κων/νου Παπαγιάννη, ήχος γ΄’. Και στο τέλος, όπως πάντα, η ημερομηνία της σύνθεσης ή της αντιγραφής: 27/3/2014, πριν δέκα μέρες. Άραγε η τελευταία του μουσική εργασία;