Ο καιρός των τελευταίων ημερών θύμιζε περισσότερο προχωρημένο φθινόπωρο παρά άνοιξη («Πάσχα θα κάνουμε ή Χριστούγεννα;» με ρώτησε αστειευόμενος καλός φίλος, κι εγώ του πρότεινα να προμηθευτεί, καλού κακού, μια γαλοπούλα). Ωστόσο, αργά το απόγευμα του Μεγαλοσαββάτου, ο ήλιος ξεπρόβαλε μέσα από τη συννεφιά, και φέγγει και σήμερα από το πρωί για να μας θυμίσει ότι, είτε τον βλέπουμε είτε όχι, πάντα βρίσκεται πάνω από τα όποια σταχτόμαυρα πέπλα περιβάλλουν τον κόσμο μας. Για να το σκεφτούμε λίγο και μεταφορικά: όσο κι αν φαίνεται να μας πνίγει η μαυρίλα, το κακό, η αδικία, η δυστυχία, η μιζέρια, υπάρχει ο νοητός Ήλιος που είναι διαρκώς και αενάως υπεράνω όλων και που μόνο εντελώς παροδικά μοιάζει να επισκιάζεται από τον ζόφο και τον γνόφο του κόσμου τούτου.
Με τα λόγια του Αγ. Ιωάννου του Δαμασκηνού: «καὶ αὖθις ἐκ τοῦ τάφου ὡραῖος, δικαιοσύνης ἡμῖν ἔλαμψεν Ἥλιος». Υπήρχε πιο ζοφερός τόπος από τον τάφο; Και όμως, από εκεί μέσα ο Χριστός ανέστη!
Με τα λόγια του Αγ. Ιωάννου του Δαμασκηνού: «καὶ αὖθις ἐκ τοῦ τάφου ὡραῖος, δικαιοσύνης ἡμῖν ἔλαμψεν Ἥλιος». Υπήρχε πιο ζοφερός τόπος από τον τάφο; Και όμως, από εκεί μέσα ο Χριστός ανέστη!
1 σχόλιο:
Αληθώς Ανέστη φίλτατε Αντώνιε. Καμμιά νέφωση ή σκιά δεν μπορεί να υποβαθμισει ή αλλοιώσει το γεγονός της Ανάστασης.Μου κάνει όμως εντύπωση ο καιρός, με ζέστη και λιακάδα που βιώνουμε στη Γερμανία, αρκετά βόρεια μάλιστα στη Ρηνανία, για τον οποίο ήμασταν μάλλον ανέτοιμοι. Σημασία έχει πώς βιώνει κανείς μια τέτοια εκτός αισθήσεων πραγματικότητα.
Φυλίτσα
Δημοσίευση σχολίου