Διαβάζω στην ιστοσελίδα της Μονής Τιμίου Προδρόμου Καρέα κάποιες γνώμες του Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς για τον σήμερα εορταζόμενο Αγ. Σιλουανό τον Αθωνίτη. Σε ερώτησή του για την ταραχή που περνούσαν οι Ρώσοι μοναχοί λόγω της τυραννίας των μπολσεβίκων, ο Γέροντας απάντησε: «Κι εγώ στην αρχή είχα ταραχή για το θέμα αυτό. Μετά όμως από πολλή προσευχή μου ήρθαν οι εξής λογισμοί: ‘Ο Κύριος αγαπά ανέκφραστα όλους. Εκείνος γνωρίζει τα σχέδια όλων και τον καιρό του καθενός. Ο Κύριος επέτρεψε τον διωγμό στο Ρωσικό λαό για κάποιο μελλοντικό καλό. Εγώ δεν μπορώ να το καταλάβω ούτε να το σταματήσω’. Και προσθέτει ο Άγ. Νικόλαος: ‘Αυτά λέω στους αδελφούς που έχουν ταραχή: «Εσείς μπορείτε να βοηθήσετε τη Ρωσία μόνο με την προσευχή και την αγάπη. Μου μένει μόνο η προσευχή και η αγάπη. Ο θυμός και οι κραυγές εναντίον των αθέων δεν διορθώνουν τα πράγματα»’.
Τώρα βάλτε όπου μπολσεβίκοι τα Μνημόνια (ή όποιο άλλο συνώνυμο θέλετε) και όπου Ρωσία Ελλάδα, και σκεφθείτε μήπως και στο θέμα αυτό ακολουθούμε λάθος τακτική. Ή τουλάχιστον δείτε και μια διαφορετική οπτική γωνία.
Τώρα βάλτε όπου μπολσεβίκοι τα Μνημόνια (ή όποιο άλλο συνώνυμο θέλετε) και όπου Ρωσία Ελλάδα, και σκεφθείτε μήπως και στο θέμα αυτό ακολουθούμε λάθος τακτική. Ή τουλάχιστον δείτε και μια διαφορετική οπτική γωνία.
3 σχόλια:
Μάλλον αυτή είναι η οπτική γωνία του Χριστιανού...όχι του "τάχα Χριστιανού".
Γράφει ο π. Παντελεήμων Κρούσκος :
Ο Χριστιανισμός δεν είναι θεωρία και φιλοσοφία είναι Ε κ κ λ η σ ί α. Η ίδια η έννοια της Εκκλησίας προϋποθέτει και εννοεί ένα σύνολο , μια ζωντανή κοινωνία ανθρώπων,αλληλοεξαρτώμενων και αλληλοδιακονούντων/μένων. Αυτή η παραπνευματικότητα και ο μανιχαϊσμός απέναντι στα κοινωνικά τεκταινόμενα δεν έχει ορθόδοξη ουσία. Αυτή η περιφρόνηση των κοσμικών προβλημάτων πού αφορούν ανθρώπους εν τω βιω κλυδωνιζομένους είναι ασπλαχνία αφ΄υψηλού.
Η ορθοδοξία βέβαια δεν κάνει ακτιβισμό και κοινωνική πολιτική. Κάνει ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ. Η Θεία Λειτουργία κάνει τον χριστιανό ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ και σπλαχνικό προς τους άλλους
...................................
Η ιδιωτεία προφάσει ησυχασμού και αρνησίκοσμου πνεύματος είναι ασυγχώρητη πολυτέλεια και ασπλαχνία
...................................
Ο Μέγας Αντώνιος δις εγκατέλειψε την έρημο: επί διωγμών και επί αρειανισμού. Η προσευχή του ήταν ενεργητική παρουσία πού θέρμαινε την Εκκλησία μακρόθεν και η προσωπική και επί των καταστάσεων φυσική παρουσία του στα προβλήματα του κόσμου, ζωντανή και καταλυτική.
Σεβαστέ μου πάτερ, ευχαριστώ για τα σχόλιά σας. Πολύ σωστή η διάκριση ανάμεσα σε ακτιβισμό (ιδίως τον θορυβώδη και συχνά ιδιοτελή) και Λειτουργία (συχνά αθόρυβη και πάντα ανιδιοτελή). Θα συμφωνήσετε ασφαλώς ότι "ταύτα δει ποιήσαι κακείνα μη αφιέναι". Ο Άγιος δεν μιλάει για περιφρόνηση των προβλημάτων, αλλά μας θυμίζει αυτό που συχνά λησμονούμε: ότι η όποια δράση μας δεν πρέπει να έχει χαρακτήρα πολεμικής, αλλά να κινείται από αγάπη και να ενισχύεται με προσευχή.
Ευχαριστώ και πάλι, και να εύχεσθε.
Δημοσίευση σχολίου