Άνοδος και πτώση

Από χρυσός αθλητής βουλευτής και δήμαρχος, και από δήμαρχος... όχι κλητήρας, αλλά ισοβίτης. Θλιβερή διαδρομή για τον πάλαι ποτέ ‘φτερωτό γιατρό’ Βασίλη Παπαγεωργόπουλο, που θα πρέπει να λειτουργήσει ως παράδειγμα προς αποφυγήν για όσους ασκούν ή επιδιώκουν δημόσια αξιώματα και διαχειρίζονται με οποιαδήποτε ιδιότητα δημόσιο χρήμα (αλλά και για κάθε πολίτη). Το ‘τελευταίον εκβάν’ έρχεται και κρίνει, κατά τον Δημοσθένη, όλα τα ‘πριν υπάρξαντα’, ενώ δικαιώνεται για άλλη μια φορά ο Σόλων (‘μηδένα προ του τέλους μακάριζε’). Όσο πιο ψηλά έχει ανέβει κανείς, τόσο η πτώση θα είναι μεγαλύτερη. Γι’ αυτό και δεν ωφελεί η κάθε είδους δημόσια προσωπολατρία, κινούμενη από πολιτικά, ιδεολογικά, κομματικά ή όποια άλλα κίνητρα. Είναι πολύ προτιμότερο τα αξιώματα να είναι μόνο θέσεις ευθύνης (και όχι αίγλης και δόξας), με συνεχή επίβλεψη και κρίση ως προς την διαχείριση των πόρων και το παραγόμενο έργο, παρά να λειτουργούν ως 'star system' (αποθέωση μέχρι εκεί που πάει, καταβαράθρωση μόλις δοθεί η ανάλογη αφορμή).
     Όχι με χαιρεκακία, αλλά με πίκρα για την αρνητική κατάληξη ενός άλλοτε άξιου ανθρώπου, ελπίζουμε τουλάχιστον παρόμοια κάθαρση να σημειωθεί και σε τόσες άλλες εκκρεμείς υποθέσεις στην ελληνική πραγματικότητα, ώστε να αρχίσει να αποκαθίσταται και η χαμένη πίστη του κόσμου στη δικαιοσύνη... 

[Απεστάλη στην Καθημερινή]