Σεπτέμβρης

Στους πρόποδες του Κάτω Ολύμπου, λίγο έξω από τα Τέμπη, με θέα τον Κίσσαβο. Όσο μας τον αποκαλύπτουν τα σύννεφα, που σήμερα σχεδόν πατούν τις κορυφές των δένδρων. Η βροχή που άρχισε από τη νύχτα συνεχίζεται. Το πράσινο έχει λάμψει από φρεσκάδα. Φυσική, ανόθευτη, αμόλυντη από πολιτικές ή οικολογικές προεκτάσεις. Όλες οι αποχρώσεις του γύρω μας. Θυμούμαι που έλεγα στους Άγγλους όταν διαμαρτύρονταν--πάντα με στωικότητα--για τον καιρό τους: «Η βροχή είναι το αντίτιμο που πληρώνετε για να ζείτε όλο τον χρόνο μέσα σ’ έναν κήπο». Έτσι κι εδώ. Μπροστά στη χαμηλή βεράντα, ο ιβίσκος κρατάει ακόμη τα τελευταία λουλούδια του, που στάζουν δροσιά. Τα τελευταία τριαντάφυλλα δείχνουν αυτάρεσκα τα χρώματά τους. Πιο πέρα άγουροι λωτοί, καστανά ακτινίδια, μοσχάτα σταφύλια, μια μανόλια χωρίς άνθη. Μια γάτα κάνει νωχελικό μασάζ στις γλάστρες. Παράδεισος με βροχή. ‘Πάντα εν σοφία εποίησας’.