Ευχαριστώ τον συνάδελφο χειρουργό που έκανε τον κόπο να απαντήσει στην πρόσφατη επιστολή μου στην Καθημερινή [βλ. ΄Κανείς δεν ρώτησε το παιδί'] (η τοποθέτησή της σε πλαίσιο ήταν επιλογή της εφημερίδας, για την οποία δεν είχα καμία γνώση). Επειδή τελευταία μάθαμε—ευτυχώς— να ξεχωρίζουμε το νόμιμο από το ηθικό, ίσως πρέπει να σημειώσω ότι οι κατ’ επιλογήν αμβλώσεις (για ιατρικούς ή ‘ιατρικούς’ λόγους) μπορεί να έχουν πάρει νόμιμο χαρακτήρα σε πολλές χώρες, η ηθική τους όμως υπόσταση αμφισβητείται. Η ηθική δεν είναι πρωτίστως υπόθεση επιτροπών (οι οποίες μπορεί να γνωμοδοτούν για επίμαχα θέματα, χωρίς να μπορούν να θεσπίζουν και να υπαγορεύουν προσωπικές πεποιθήσεις για κανέναν), αλλά απορρέει κυρίως από όσα πιστεύει κανείς για τη δημιουργία της ζωής και την προσωπική του ευθύνη απέναντι σ’ αυτήν και στον Δημιουργό της. Με την έννοια αυτή, και χωρίς καμία διάθεση φανατισμού, αν ο προγεννητικός έλεγχος αποτελεί αφορμή για την εσκεμμένη διακοπή, απόρριψη ή ματαίωση της ανθρώπινης ζωής, δεν τον θεωρώ ‘θαυμαστή πρόοδο’, αλλά κατάντια της ιατρικής επιστήμης, που στην περίπτωση αυτή ‘χωρίζεται δικαιοσύνης και της άλλης αρετής’ και συνεπώς ‘φαίνεται πανουργία τις και ου σοφία’ (Πλάτωνος Μενέξενος).
Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2008
Νομιμότητα και ηθική των αμβλώσεων
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Αγαπητέ Αντώνη,
Ένας από τους λόγους που δεν θέλησα ποτέ να γίνω γυναικολόγος ήταν και η αδυναμία μου να μη θέλω να υποστώ το δίλημμα των αμβλώσεων, νομίμων ή μη, ηθικών ή ανήθικων... Δέχομαι να ονομαστεί δειλία! Και για να το πω κιόλας, πάντα με εκνεύριζε ο συνάδελφος Μ/Γ που γνωρίζοντας τα επιστημονικά μου ενδιαφέροντα, έσπευδε να μου επιδείξει το πόσο άρτιο έμβρυο αφαέρεσε!
Προσωπικά πιστεύω πως δεν θα έπρεπε να γίνονται αμβλώσεις. Και έξω απο τα πιστεύω μου, είναι βέβαιο πως αν η κοινωνία μας που "στέλνει ανθρώπους στο φεγγάρι", το ήθελε, θα μπορούσε κάλλιστα να οδηγηθεί στο καθεστώς χωρίς αμβλώσεις. Ο δρόμος είναι δύσκολος γιατί το θέμα δεν λύνεται όπως έχει αποδειχθεί στην πράξη με νουθεσίες και απαγορεύσεις, αλλά απαιτεί μια συντονισμένη δράση που να περιλαμβάνει εκπαίδευση, πρόληψη, προστασία παιδιού και ανύπαντρης μητέρας (αλλά συχνά και της παντρεμένης), μέριμνα για το μέλλον και πολλά άλλα, τα οποία η κοινωνία της ευκολίας - αλλά όχι και της ηθικής - τα αποφεύγει επιμελέστατα και ωθεί τον κόσμο στην άμβλωση.
Δυστυχώς όμως, όπως και στο μύθο του Ηρακλέους, ο δύσκολος και ο δύσβατος είναι ο δρόμος της αρετής και όχι ο εύκολος και ο δήθεν φωτεινός που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην κατάπτωση και την παρακμή...
Το ζήτημα των αμβλώσεων δεν το προσέξαμε πολύ εμείς στην Ορθόδοξη Ανατολή. Δεν γνωρίζω τον λόγο. Ίσως να σχετίζεται με το γεγονός ότι ο Πάπας το ανήγαγε σε μέγιστης σημασίας θέμα για τους Λατίνους, και πιθανόν να μην θέλαμε εμείς να χρησιμοποιήσουμε ίδια ή ανάλογη επιχειρηματολογία.
Όμως τώρα ξαναέρχεται το ζήτημα αυτό στο προσκήνιο με την δημιουργία αυτού του νέου χώρου της βιο-ιατρικής ηθικής. Έτσι μας δίνεται η ευκαιρία να επανατοποθετηθούμε και να δώσουμε την ξεκάθαρη και επίσημη θέση μας και να ενημερώσουμε σωστά τους πιστούς μας και γενικώτερα τη φυλή μας.
Δημοσίευση σχολίου