‘Νέο αναπτυξιακό μοντέλο’. ‘Εξορθολογισμός των δαπανών’. ‘Φορολογική δικαιοσύνη’. Εντυπωσιακές εξαγγελίες, ακούγονται καλά, δημιουργούν θετική εντύπωση. Από την άλλη, δεν λένε (σχεδόν) απολύτως τίποτε. Δεν δίνουν σαφείς κατευθύνσεις, δεν δεσμεύουν, δεν διευκρινίζουν, δεν περιγράφουν κάτι χειροπιαστό. Με τη μορφή αυτή θα μπορούσαν να βγουν από το στόμα οποιουδήποτε πολιτικού, ο οποίος βέβαια θα έδινε στην ανάπτυξη, τον εξορθολογισμό και τη δικαιοσύνη το δικό του νόημα. Άγνωστο στους πολλούς, αόριστο ακόμη και για τον εξαγγέλλοντα, ανοικτό σε ευέλικτες κινήσεις, ‘αναλόγως των διεθνών συγκυριών και του χάους που κληρονομούμε από τους προηγούμενους’. Και των ‘ταμάτων’ που έχουμε κάνει σε ψηφοφόρους και μιζαδόρους.
Δεν έχω τίποτε με τους αρχηγούς των κομμάτων εξουσίας. Πιθανώτατα αγωνίζονται να ισορροπήσουν σε τεντωμένο σχοινί, με πολλούς κροκόδειλους (ενδο- και εξωκομματικούς) να περιμένουν από κάτω. Σαφώς και οι συγκυρίες είναι δύσκολες, ακόμη και για τις Αμερικανικές τράπεζες. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο χρειαζόμαστε λιγότερο λαϊκισμό και περισσότερη ειλικρίνεια και ‘ρεαλπολιτίκ’, με συνεννόηση για το ‘δέον γενέσθαι’, ώστε να μην έχουμε κάθε τόσο παλινωδίες. Ίσως το Γερμανικό μοντέλο σύμπραξης στη διακυβέρνηση θα πρέπει να γίνει πράξη κι εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου