Το σχόλιο που ακολουθεί ας μην αναγνωσθεί ως πουριτανικό ή ηθικοπλαστικό κήρυγμα, αλλά ως απορία. Δεν μπορείς να ψεκάζεις συνεχώς τον κόσμο με φαγουρόσκονη, και να έχεις συγχρόνως την απαίτηση κανένας να μη ξύνεται. Που σημαίνει ότι όταν η καθημερινή πραγματικότητα (έντυπη, τηλεοπτική, διαφημιστική, ενδυματική κτλ.) εκθειάζει και ειδωλοποιεί το σεξ και αποτελεί για τους θεατές της—εκούσιους και ακούσιους—το οπτικό ισοδύναμο του άσματος των Σειρήνων της Οδύσσειας, αργά ή γρήγορα για κάποιους από τους θεατές αυτούς οι πάντες και τα πάντα (άνδρες, γυναίκες, παιδιά, φίλοι, συνεργάτες ή συμμαθητές, ξένοι ή συγγενείς, ανεξαρτήτως χρώματος ή εθνικής προέλευσης) γίνονται στόχοι αθεμίτου ενδιαφέροντος. Μήπως, αντί να μας ‘ξαφνιάζει’ η ενασχόληση κάποιων ενηλίκων με την παιδική πορνογραφία, θα πρέπει κάποτε να αναλογισθούμε την συλλογική ευθύνη της ανοχής ημών των υπολοίπων στα ευρύτερα φαινόμενα της επιδειξιομανίας (από τη μία) και οφθαλμολαγνείας (από την άλλη); Χωρίς με κανένα τρόπο να δικαιώνουμε τους εκάστοτε δράστες, μήπως θα πρέπει να ασχοληθούμε και με τα βαθύτερα αίτια;
1 σχόλιο:
Αλλού ο κόσμος πεινάει, υποφέρει, ταλαιπωρείται και στον "πολιστισμένο" κόσμο οι άνθρωποι βαριούνται, δεν έχουν στόχους, ρέπουν στον άμετρο ευδαιμονισμό, στο άκρατο κυνήγι της ηδονής, σε έναν "συβαριτισμό" που μόνον στην καταστροφεί οδηγεί... Κανείς δεν σκέφτεται πριν πράξει... Οι χειρότεροι επιμυθείς έχουμε γίνει και δεν σκεφτόμαστε ότι ο βίος είναι βραχύς και ότι "ουκ επ' άρτω ζήσεται άνθρωπος"...
Δημοσίευση σχολίου