Η Καθημερινή φιλοξένησε στο χθεσινό φύλλο της (3/7) επιστολή του επίτιμου αρεοπαγίτη Ε. Ανδριανού* που, με δεδομένες τις διάφορες κατά καιρούς αρνητικές ενέργειες της Τουρκίας κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου, εισηγείται την μετεγκατάστασή του είτε στη Θεσσαλονίκη είτε στο Άγιον Όρος ή στη Δυτική Θράκη. Με την αφορμή αυτή καταθέτω κάποιες σκέψεις.
- Μια τέτοια κίνηση οπωσδήποτε θα αποδέσμευε το Πατριαρχείο από τις τουρκικές και (σε κάποιο βαθμό) τις αμερικανικές πιέσεις και θα του έδινε μεγαλύτερη ελευθερία λόγου και κινήσεων, ευρύτερη δυνατότητα εκλογής αρχιερέων κλπ.
- Από την άλλη μεριά όμως, η φυγή από το Φανάρι θα σήμαινε πρακτικά οριστική αποσύνδεση και παραίτηση από πατρώα εδάφη, ιστορικές ρίζες και χιλιόχρονα μνημεία αμετακίνητα, και σύντομη εξαφάνιση του Ελληνισμού της Πόλης. Ουσιαστικά, πλήρη εγκατάλειψη στους Τούρκους.
- Ακόμη, θα οδηγούσε σε δημιουργία δυο πόλων θρησκευτικής ηγεσίας στην Ελλάδα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ενότητα της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Χωρίς να υπάρχει εύκολη απάντηση σε ένα σοβαρό θρησκευτικό και εθνικό θέμα, θα έλεγα ότι η πλάστιγγα κλίνει μάλλον προς την αρνητική πλευρά.
[Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου