Άδεια έδρανα

Κάθε τόσο διαβάζει κανείς κάποιες πολύ εύγλωττες επιστολές που θίγουν θέματα ουσίας, τα οποία όμως δυστυχώς παραβλέπονται από τους υπαιτίους ως ‘φυσιολογικά’ στον τόπο μας. Το παρακάτω δείγμα γραφής υπογράφεται από την παιδίατρο κ. Νίνα Μανωλάκη και δημοσιεύθηκε χθες στην Καθημερινή υπό τον τίτλο ‘Τα άδεια έδρανα στο Κοινοβούλιο’:  

     ‘Η Ελλάδα γέννησε τη δηµοκρατία. Το Κοινοβούλιο είναι ο ναός της. Για πάνω από δύο µήνες «προοδευτικοί» δηµοκράτες έχουν διαλύσει τα πανεπιστήµια, χωρίς να αναφερθούµε στη φθορά δηµόσιας περιουσίας και τη σχεδόν καθηµερινή κατάληψη του κέντρου της Αθήνας από «πεζοπόρους» (βλέπε πορείες).

     Φαίνεται ότι όλα αυτά ποσώς ενδιαφέρουν βουλευτές και βουλεύτριες, όπως προκύπτει από τα άδεια έδρανα της Βουλής στη διάρκεια της συζήτησης για το επίµαχο νοµοσχέδιο [Σημ. για την ανώτατη παιδεία]. Το απόγευµα της Πέµπτης (7/3), αν κρίνω από τις ελάχιστες σκόρπιες παρουσίες, πρέπει να παρίσταντο µόνον οι οµιλητές, οι οποίοι παρουσίαζαν τα επιχειρήµατά τους στα ευήκοα ώτα των… κενών εδράνων.

     Άραγε οι εκπρόσωποι του λαού απαξιώνουν το Κοινοβούλιο, έχουν άλλες πιο σηµαντικές ασχολίες, βαριούνται, κάνουν «κοπάνα» επειδή δεν υποχρεούνται να «χτυπούν κάρτα», δίνουν το παράδειγµα της µη συνέπειας στην έννοια της στοιχειώδους επαγγελµατικής υποχρέωσης; ∆ιαλέγετε και παίρνετε. Ό,τι και αν συµβαίνει, η εικόνα αυτή είναι προσβολή στον λαό, τον οποίο κατά περίπτωση επικαλούνται ή ιδιοτελώς κολακεύουν.’

     Προσυπογράφεται ασυζητητί. Αν οποιαδήποτε έμμισθη εργασία προϋποθέτει την παρουσία του εργαζομένου στον χώρο της απασχόλησής του, αυτό θα έπρεπε να είναι η αυτονόητη υποχρέωση των βουλευτών που ψηφίζονται και εκλέγονται και πληρώνονται από όλους μας για να ‘βουλεύονται από κοινού’ (εξ ού και το όνομα του καθιδρύματος) για τις διάφορες υποθέσεις που αφορούν το κράτος, δηλαδή όλους μας. Το φαινόμενο που παρατηρούμε τακτικά παρ’ ημίν μόνο ως αργομισθία μπορεί να χαρακτηρισθεί.