Συγκρίσεις

Ξαναδιαβάζοντας τον πολύ διδακτικό ‘Μικρό Πλούταρχο’ του Λέοντος Μελά συναντώ το παρακάτω απόσπασμα (που αναφέρεται στον δίκαιο, γενναίο και αφιλοχρήματο Φωκίωνα), σε δική μου προσαρμογή από την λογία γλώσσα του πρωτοτύπου:

     «Σκεπτόμενοι ότι πολλοί από τους δικούς μας [πολιτικούς] δεν τολμούν δυστυχώς να εκφράζουν δημόσια τις φρόνιμες πεποιθήσεις τους, επειδή φοβούνται την αφρόνως διαμορφωμένη κοινή γνώμη, πρέπει να ομολογήσουμε ότι ή οι τότε [οι αρχαίοι] πολιτικοί άνδρες ήταν πιο τολμηροί και γενναίοι από τους δικούς μας, ή ότι οι σύγχρονοι δεν σέβονται την ελευθερία του λόγου όσο την σέβονταν οι πρόγονοί μας, παρόλο που βρίσκονταν σε παρακμή».

     Νομίζω ότι περιγράφει ξεκάθαρα τη μεγάλη πλειοψηφία των σημερινών ανδρών και γυναικών του ελληνικού κοινοβουλίου, με κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις. Και παραπέμπει, τηρουμένων των αναλογιών, στο σχόλιο του Ευαγγελιστή Ιωάννη για τους άρχοντες της εποχής του:  «μέντοι καὶ ἐκ τῶν ἀρχόντων πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν, ἀλλὰ διὰ τοὺς Φαρισαίους οὐχ ὡμολόγουν, ἵνα μὴ ἀποσυνάγωγοι γένωνται· ἠγάπησαν γὰρ τὴν δόξαν τῶν ἀνθρώπων μᾶλλον ἤπερ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ» [Ιω. 12:42-43].