Πολιτική στραβομάρα

Κατά καιρούς στη σελίδα αυτή έχουμε αναφερθεί στη λεγόμενη ‘πολιτική ορθότητα’, που θα την ορίζαμε αυθαίρετα ως αυτολογοκρισία της γνώμης μας με πρόσχημα την ανοχή και την ίση απόσταση και μεταχείριση των πάντων, όσο ανόητες ή απεχθείς και αν είναι οι απόψεις που εκφράζουν, μια μορφή ευφημισμού σε ευρύτερη κλίμακα. Η πραγματικότητα δεν μας αφήνει να την ξεχάσουμε, καθώς μας προσφέρει κάθε τόσο παραδείγματα επιμέρους εκδηλώσεών της. Δυο τέτοιες εκδηλώσεις αλιεύω από πρόσφατα αναγνώσματα στα Μέσα.

     Το ένα παράδειγμα το αντλώ από την Καθημερινή. Ο Τ. Θεοδωρόπουλος (‘Μόνο για άνδρες’) μας λέει ότι το γνωστό θεατρικό έργο ‘Περιμένοντας τον Γκοντό’ του Μπέκετ έχει μόνο άρρενες χαρακτήρες, ενώ ο συγγραφέας του είχε ορίσει στη διαθήκη του το έργο να μην παίζεται με γυναίκες ηθοποιούς. Ένας σκηνοθέτης σχεδίαζε να το ανεβάσει στο πανεπιστήμιο του Groningen στην Ολλανδία και έβαλε αγγελία ζητώντας άνδρες ηθοποιούς. Οι αρχές του πανεπιστημίου το πήραν είδηση και ακύρωσαν την παράσταση, με το επιχείρημα ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει από το 1948 που γράφτηκε το έργο (πολύ φυσικό, αφού την σήμερον ημέραν «οἱ μὲν ἄνδρες γεγόνασι γυναῖκες, αἱ δὲ γυναῖκες ἄνδρες»…). Ήδη τρίζουν τα κόκκαλα του Ιρλανδού δραματουργού.

     Το δεύτερο είναι ακόμη πιο σοβαρό και δυσοίωνο. Διαβάζω ότι στην αγγλικανική εκκλησία υπάρχουν κάποιοι (ακόμη και ‘κληρικοί’, και βέβαια και… ‘κληρικές’) που νιώθουν άβολα με την ‘έμφυλη’ γλώσσα της Γραφής και των εκκλησιαστικών κειμένων και ζητούν την αλλαγή εκφράσεων που αναφέρονται στον Θεό με αρσενικό γένος (π.χ. ‘Πάτερ ημών’) και τη χρήση «πιο περιεκτικής γλώσσας… για την παροχή περισσότερων επιλογών σε όσους επιθυμούν να μιλήσουν για τον Θεό με μη έμφυλο τρόπο». Προκειμένου να εξυπηρετηθεί η πολιτική ορθότητα θα σκαλώσουμε στα ιερά κείμενα; Εδώ δεν σεβόμαστε τους θεατρικούς συγγραφείς· θα αφήσουμε απείραχτους τους Ευαγγελιστές;

     Πολλά θα μπορούσε κανείς να σχολιάσει με αφορμή τέτοια και παρόμοια θέματα. Ας περιορισθώ μόνο στην αρχαία ρήση: «Μωραίνει Κύριος ὃν βούλεται ἀπολέσαι». Με απλά λόγια θα λέγαμε ότι ο σημερινός κόσμος έχει χάσει «και τ’ αυγά και τα πασχάλια». Κι αν του υποδείξεις κάτι που δεν είναι σύμφωνο με τις δικές του ‘φιλελεύθερες’ και ‘περιεκτικές’ απόψεις, μπορεί να σε βρίσει, να σε λοιδορήσει, να σου απαγορεύσει τον λόγο. Πάντα στο όνομα της πολιτικής στραβομάρας.

     Σημείωση: Συνιστάται για ανάγνωση το εξαιρετικό άρθρο του Θ. Ρηγινιώτη για το μοντέρνο και το παραδοσιακό μοντέλο της κοινωνίας.