Ιατρικά παράδοξα

Εκεί που νομίζαμε ότι τα είχαμε δει ή ακούσει (περίπου) όλα στην ιατρική, έρχεται και το ‘σύνδρομο ξένης προφοράς’. Διαβάζω λοιπόν για έναν ασθενή στις ΗΠΑ που μόλις διαγνώσθηκε με καρκίνο του προστάτη άρχισε να μιλάει με ιρλανδέζικη προφορά (χωρίς να έχει πάει ποτέ στην Ιρλανδία) και συνέχισε έτσι μέχρι τον θάνατό του, χωρίς να μπορεί να την αλλάξει. Οι διάφορες εξετάσεις του δεν έδειξαν κάποια μετάσταση στον εγκέφαλο που να δικαιολογεί κάτι τέτοιο, και η παράξενη αυτή εκδήλωση (μόνο τρεις περιπτώσεις έχουν περιγραφεί παγκοσμίως σε καρκινοπαθείς, ενώ έχει εκδηλωθεί πιο συχνά σε ασθενείς μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο ή κάκωση του εγκεφάλου) αποδόθηκε σε παρανεοπλασματικό σύνδρομο (έτσι ονομάζονται κλινικές εκδηλώσεις ή εργαστηριακά ευρήματα που δεν μπορούν να εξηγηθούν από παρουσία μεταστάσεων, και μπορεί να οφείλονται σε αδιευκρίνιστους βιοχημικούς ή ανοσολογικούς μηχανισμούς).

     Η ιστορία αυτή θυμίζει το παλιό ανέκδοτο, σύμφωνα με το οποίο ένας ασθενής ρωτάει τον χειρουργό του: «Γιατρέ, μετά την επέμβαση που μου κάνατε θα μπορώ να παίζω πιάνο;» «Φυσικά, γιατί όχι;» ρωτάει ο χειρουργός. «Διότι εγώ ως τώρα δεν είχα παίξει ποτέ πιάνο στη ζωή μου!» είναι η ‘κουφή’ απάντηση του αρρώστου.

     Υστερόγραφο: Αισίως σήμερα ολοκλήρωσα τον δεύτερο κύκλο της χημειοθεραπείας, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, δόξα τω Θεώ. Ευγνώμων σε όλους όσοι με διάφορους τρόπους εκδήλωσαν την αγάπη και το ενδιαφέρον τους και πρόσφεραν τις προσευχές τους.