Από τους σοβαρούς αρθρογράφους της ‘Καθημερινής’ ο Νίκος Κωνσταντάρας, αναπτύσσει τα θέματά του με τρόπο ψύχραιμο, σαφή, χωρίς κραυγές, με επιχειρήματα που αξίζουν να τα προσέχει κανείς. Παράδειγμα η χθεσινή του αναφορά (‘Οι αόρατοι άλλοι’) σ’ ένα κοινωνικό φαινόμενο που καθημερινά συμβαίνει γύρω μας, ίσως όμως δεν του δίνουμε τη σημασία που πρέπει, με ανάλογα αποτελέσματα.
Αντιγράφω: «Το ποδήλατο ήταν δεμένο με δυνατό λουκέτο σε στύλο, πάνω στο πεζοδρόμιο στη γωνία του δρόμου, με τρόπο που εμπόδιζε τη χρήση της ράμπας απ’ όποιον βρισκόταν σε αναπηρικό καρεκλάκι, έσπρωχνε καρότσι μωρού ή έσερνε καροτσάκι της λαϊκής. Στη διαμάχη με τον αόρατο εχθρό –τον κλέφτη ποδηλάτων–, ο προσεκτικός ποδηλάτης έχει πλήρη συνείδηση της απειλής και επιδεικνύει εξίσου πλήρη αδιαφορία για τους άλλους αόρατους σε αυτή την υπόθεση – τον γέρο, τον άρρωστο, τον γονιό, το παιδί, τον οποιονδήποτε πολίτη που θέλει να περπατήσει στο πεζοδρόμιο χωρίς εμπόδια».
Ο αρθρογράφος δεν κουνάει το δάχτυλο στον φταίχτη. Επισημαίνει το φαινόμενο, το αναλύει σε διάφορες εκφάνσεις του, και μας αφήνει να εννοήσουμε ότι όλοι σε κάποιες μας εκδηλώσεις μπορεί να συμπεριφερόμαστε ανάλογα. Λέει συγκεκριμένα: «Το ότι δεν βλέπουμε τα θύματα των πράξεών μας, και αυτοί δεν βλέπουν εμάς, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πραγματικές συνέπειες. Όταν οι πράξεις μας σε δημόσιο χώρο καθορίζονται όχι από ισχυρούς κανόνες που εφαρμόζονται… αλλά από το πώς ο καθένας αντιλαμβάνεται την έννοια του δημόσιου χώρου, αναπόφευκτο αποτέλεσμα είναι η αυθαιρεσία και, συνεπώς, η αυτοδικία».
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του. Και αναλογισθείτε ότι όλα τα σχετικά επιχειρήματα μπορούν να συνοψισθούν στον Ευαγγελικό Χρυσό Κανόνα: «Πάντα ὅσα ἂν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς», αφού αυτό είναι ολόκληρος ο νόμος [Ματθ. 7:12], στον οποίο ο Κύριος δεν πρόσθεσε εξαιρέσεις ή υποσημειώσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου