Κάποτε υπήρχε το
ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο: οι παίκτες πολύ συχνά έπαιζαν σε ομάδα της συνοικίας
όπου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν, οι φίλαθλοι ακολουθούσαν εν πολλοίς μια παρόμοια
πορεία, υπήρχε μια ιστορία, η ‘φανέλλα’ και το έμβλημα της ομάδας ήταν αυτό που
μετρούσε. Προοδευτικά το παιχνίδι αναβαθμίσθηκε, άλλαξε επίπεδο, όπως λένε στα ηλεκτρονικά.
Έγινε επαγγελματικό, μπήκαν στη μέση ιδιοκτήτες, μέτοχοι φανεροί και κρυφοί, χρηματικά κεφάλαια που
συναγωνίζονται σε ύψος κρατικούς προϋπολογισμούς, τυχερά παιχνίδια, δικαιώματα
τηλεοπτικών μεταδόσεων, αγοραπωλησίες και ‘δανεισμοί’ παικτών και προπονητών από κάθε γωνιά του πλανήτη με
τεράστιες ταρίφες. Και όπου υπάρχει πολύ χρήμα, συνήθως ακολουθεί και το
σχετικό ενδιαφέρον (και συμφέρον) της κρατικής εξουσίας και η ανάλογη
συμπαιγνία, ώστε να μη μείνουν αμέτοχοι στα οικονομικά και ψηφοθηρικά οφέλη οι
πολιτικοί. Άλλωστε το πολιτικό-κομματικό ‘γλάσο’ δίνει στην όλη υπόθεση τη
νομιμότητα που αλλιώς θα ήταν πολύ δύσκολο να επικαλεσθεί το σχετικό κύκλωμα με
όλες του τις παραφυάδες.
Κι
έτσι αυτό που για τον πολύ κόσμο είναι ένα θεαματικό ομαδικό άθλημα στην ουσία
είναι η βιτρίνα για μια σειρά δραστηριότητες που θα έπρεπε να ενδιαφέρουν
κυρίως εφορίες και οικονομικούς εισαγγελείς και επιτροπές διαφθοράς και
ανάλογα ελεγκτικά σώματα. Το γεγονός ότι φτάνουμε να ακούμε για επείγουσες νομοθετικές
τροπολογίες και κομματικές πειθαρχίες και για δικαιολογίες ή μη βουλευτών και
πρώην πρωθυπουργών για το θέμα είναι ένα ακόμη σύμπτωμα της υποκείμενης νόσου.
Που όμως δεν υποδηλώνει απλώς την παρουσία καρκίνου, αλλά φανερώνει και τις
μεταστάσεις του. Τέταρτο στάδιο, ανίατη νόσος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου