Ευχαριστίες

Ο αριθμός τηλεφώνου στην οθόνη του κινητού έδειχνε αόριστα γνωστός: σίγουρα είχαμε μιλήσει κι άλλες φορές. Η φωνή δεν άφηνε αμφιβολία: «Είμαι η Π., η σύζυγος του Στάθη. Πήρα να σας ευχηθώ καλή χρονιά». Ακούσια και αυτόκλητα τα μάτια μου βούρκωσαν καθώς θυμήθηκα τον ηλικιωμένο άνδρα που είχε δώσει την έσχατη μάχη με την ανίατη νόσο, κερδίζοντας μερικούς μήνες ζωής με ανακουφιστικές παρεμβάσεις και με την ελπίδα ότι ίσως η ογκολογική θεραπεία να έφερνε ένα πιο μακροχρόνιο αποτέλεσμα. Όλοι ξέραμε ότι ‘οι Μήδοι θα διάβαιναν’ κάποια στιγμή. Ωστόσο, εκείνος από τη δική του πλευρά έκανε τον αγώνα του, οι δικοί του έκαναν υπομονή, και τώρα, με τον αγώνα να έχει λήξει προ πολλού, εκδήλωναν την ευγνωμοσύνη τους. «Στον Θεό οι ευχαριστίες», της είπα κλείνοντας το τηλέφωνο με τις δικές μου ευχές. Όσο κι αν δεν δικαιούμαστε οποιαδήποτε καύχηση, οι χειρονομίες αυτές είναι που μας δίνουν ελπίδα και κουράγιο για τη συνέχεια, αφού οι αρρώστιες δεν έχουν τέλος.
     Καλή χρονιά σε όλους, και είθε το 2019 να είναι όχι μόνο μετά Χριστόν, αλλά και μετά Χριστού.