Τροπής πράματα

Για τις τροπολογίες δεν θα βαρεθούμε να γράφουμε, όσο δεν βαριούνται και οι αρμόδιοι υπουργοί και άλλοι να τις χρησιμοποιούν, προσβάλλοντας κατάφωρα την κοινή πολιτική λογική. Θα μπορούσε κανείς να τις χαρακτηρίσει ως ανίατη νόσο του κοινοβουλευτικού μας συστήματος. Έτσι διαβάζουμε και πάλι ότι προχθές ξεσηκώθηκε θύελλα στη Βουλή διότι «υπουργοί κατέθεταν πολυσέλιδες τροπολογίες με πολλαπλάσιες επιμέρους ρυθμίσεις έως και ελάχιστη ώρα πριν από την προγραμματισμένη εξ αρχής ολοκλήρωση της συζήτησης του νομοσχεδίου», αλλά και διότι μέσω τροπολογιών «νομιμοποιούνται δαπάνες σε βάθος διετίας για σειρά υπουργείων».

     Ας μείνουμε λίγο στο τελευταίο. Υποθέστε ότι είστε ταμίας μιας επιχείρησης, ενός σωματείου κτλ. Πλησιάζει το τέλος του οικονομικού έτους και βρίσκετε μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στα έσοδα και τα έξοδά σας, που δεν δικαιολογείται από τα υπάρχοντα παραστατικά, μια ‘μαύρη τρύπα’. Τι κάνετε ως νομοταγής πολίτης και συνεπής στα καθήκοντα της θέσης σας; Βγάζετε μια αυθαίρετη απόφαση με την οποία νομιμοποιούνται οι δαπάνες της ‘μαύρης τρύπας’, τη γράφετε στη σελίδα των εξόδων χωρίς άλλη αιτιολογία, και να το ισοσκελισμένο βιβλίο! Ούτε γάτα ούτε ζημιά. Απλό όσο και το θρυλικό αυγό του Κολόμβου.

     Όσο για τις πολυσέλιδες τροπολογίες τις προσαρτημένες σε άσχετα νομοσχέδια, αυτές θυμίζουν ένα παλιό ανέκδοτο. Ένας μπακάλης διδάσκει τον παραγιό του τα πρακτικά της δουλειάς. «Αν ο πελάτης ζητάει ένα κιλό τυρί και το κομμάτι που ζυγίζεις είναι λίγο βαρύτερο, θα τον ρωτάς: είναι πενήντα γραμμάρια παραπάνω, να το αφήσω;». Την άλλη μέρα ένας πελάτης ζητάει 200 γραμμάρια κεφαλοτύρι. Ο παραγιός πιάνει ένα ολόκληρο κεφάλι, το βάζει πάνω στη ζυγαριά και ρωτάει: «Είναι δυο κιλά παραπάνω. Να το αφήσω;» Κάπως έτσι και στο νομοσχέδιο. Είναι καμιά εικοσαριά σελίδες μεγαλύτερο, να το αφήσουμε;

 [Του Ηλ. Μακρή, Καθημερινή 21/12/2018]