Σχέδια

Το παζλ όσο πάει συμπληρώνεται. Τα κομμάτια μπαίνουν ένα-ένα στη θέση τους. Νέα κομμάτια εμφανίζονται από το πουθενά, για να αποκτήσουν κι αυτά κάποια στιγμή τη σημασία τους. Και όπως γίνεται κάθε τόσο με τα μεγάλα παιχνίδια, οι βασικοί παίκτες μπορεί να είναι στο γήπεδο, αλλά οι μεγάλες αναστατώσεις λαμβάνουν χώρα στις κερκίδες ή και εκτός γηπέδου, ακόμη και σε απόμακρες γωνιές. Μέχρι και κόσμος μπορεί να σκοτώνεται.
     Όσο μας επιτρέπει η περιορισμένη οπτική γωνία που έχουμε, μπορούμε να δούμε τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων να παίρνουν τη θέση τους στη σκακιέρα. Το ΝΑΤΟ ήθελε εναγωνίως τη διεύρυνση στα δυτικά Βαλκάνια, ώστε να μη προλάβουν οι Ρώσοι να ασκήσουν κάποια επιρροή. Επισπεύσθηκε η συμφωνία των Πρεσπών, και το χαρτί ήταν έτοιμο την κατάλληλη μέρα. Ονόματα, ιστορίες, εθνικότητες, γλώσσες και άλλες τέτοιες λεπτομέρειες ήταν δευτερεύοντα έως ανύπαρκτα θέματα: γι’ αυτά ας σκοτωθούν μια μέρα οι ‘φίλαθλοι’ στις κερκίδες. Ως κερασάκι στην τούρτα ήρθε και η απέλαση των δυο Ρώσων διπλωματών – δεν νομίζω ότι έκαναν τίποτε πιο σοβαρό ή επικίνδυνο απ’ ό,τι οι Δυτικοί ομόλογοί τους – που δίνει το μήνυμα προς κάθε πλευρά για το ποιος κάνει παιχνίδι στην περιοχή. Κι ακόμη, ο Πρόεδρος ζήτησε να αυξήσουν όλα τα μέλη της συμμαχίας τις αμυντικές τους δαπάνες, αγοράζοντας βέβαια όπλα από τον ίδιο.
     Αφήσαμε τίποτε απ’ έξω; Πολύ πιθανόν. Η διεθνής κουζίνα είναι σύνθετο άθλημα και όλο κάτι καινούργιο μαγειρεύει. Οι άνθρωποι, ιδίως οι Δυτικοί, έχουν την τάση να προβλέπουν τα πάντα, να σκαρώνουν σχέδια Α, Β, Γ για κάθε ενδεχόμενο (αυτό που λένε contingency planning). Ρίχνοντας όμως μια ματιά στο απέναντι ράφι βλέπω ένα ξυλόγλυπτο ενθύμιο από μοναστήρι. Τι γράφει; «Όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός χαμογελάει». Δεν βλάπτει να το θυμόμαστε, ως αντίδοτο στις απαισιόδοξες σκέψεις που δημιουργεί η καθημερινότητα.