Πρωτοφανής η σημερινή καταστροφική πλημμύρα στη Δυτική Αττική, τόσο σε όγκο νερού και λάσπης όσο και σε ζημιές και ανθρώπινα θύματα, με εικόνες που μέχρι τώρα είχαμε συνδέσει με Πακιστάν και Μπανγκλαντές και Νότιο Αμερική. Το ίδιο και η αντίστοιχη στη Σύμη προχθές. Μικρός και απόμακρος τόπος η μία, κεντρικός και πολυάνθρωπος η άλλη, ανάλογο και το μέγεθος της καταστροφής σε κάθε περίπτωση. Πέρα από τις συνηθισμένες συζητήσεις για την κλιματική αλλαγή και τις ανθρώπινες παρεμβάσεις σε χειμάρρους και ρέματα (που έχουν κι αυτές τη θέση και τη σημασία τους), ας σκεφθούμε και πόσο αδύναμοι είμαστε μπροστά σε φαινόμενα που τα ονομάζουμε δυνάμεις της φύσεως, χωρίς να υπολογίζουμε τον ‘οικοδεσπότη’ Θεό. «Οὐ φοβηθησόμεθα ἐν τῷ ταράσσεσθαι τὴν γῆν καὶ μετατίθεσθαι ὄρη ἐν καρδίαις θαλασσῶν», λέει ο Δαβίδ στον 45ο Ψαλμό, με μια προϋπόθεση: ότι «ὁ Θεὸς ἡμῶν καταφυγὴ καὶ δύναμις, βοηθὸς ἐν θλίψεσι ταῖς εὑρούσαις ἡμᾶς σφόδρα», ότι θα αναγνωρίζουμε την παρουσία του Θεού και θα αποδεχόμαστε το θέλημά του και θα συμμορφώνουμε τη ζωή μας προς αυτό, και θα σκεφτόμαστε ότι «ἐὰν μὴ Κύριος φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην» θα είναι όλοι οι σχεδιασμοί και οι πολιτικές προστασίες και τα αντιπλημμυρικά μας έργα. Ας ευχηθούμε καλή δύναμη και ανακούφιση σε όλους τους πληγέντες (θα μπορούσαμε να είμαστε στη θέση τους), και είθε να μη θρηνήσουμε άλλα θύματα.
Μια και θυμήθηκα τη Σύμη, να και μερικές εικόνες από παλαιότερη επίσκεψη στο νησί του Πανορμίτη. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου