Προτεραιότητες

Είναι φορές που σκέφτεται κανείς τι να γράψει. Δεν λείπουν βέβαια οι αφορμές, κάθε άλλο. Έτσι εκκρεμούν για σχολιασμό το πολιτικό αδιέξοδο στη Γερμανία (δυο μήνες μετά τις εκλογές δεν έχει ακόμη σχηματισθεί κυβέρνηση – άρα δεν είμαστε μόνο εμείς που έχουμε τέτοιες κακές συνήθειες), τα βλήματα που πουλήσαμε στους Σαουδάραβες (τα πιο μεγάλα τα έχουμε κρατήσει για... εγχώρια χρήση), η γνώμη ενός Ιρλανδού καθολικού ιερέα ότι πρέπει να καταργήσουμε τη λέξη ‘Χριστούγεννα’ αφού την έχουν κλέψει και διαστρεβλώσει οι δυνάμεις της αγοράς, τα κορυφαία πρόστιμα της τροχαίας στη Νορβηγία (ανάλογα με το εισόδημα του παραβάτη) και μερικά ακόμη. Τι να πιάσει και τι να αφήσει κανείς;
      Κι εκεί που ρίχνω κορώνα-γράμματα για να διαλέξω θέμα, παρεμβαίνει το κινητό μου και μου λύνει τα χέρια. Βραδινό μήνυμα: «Στο εξής το ιατρείο μου δεν θα λειτουργεί λόγω της συνταξιοδότησής μου. Ευχαριστώ πολύ για την μέχρι τώρα καλή συνεργασία που είχατε μαζί μου. Καλά Χριστούγεννα». Υπογραφή: η οδοντίατρός μου. Μένω για λίγο άφωνος· θυμάμαι τη μέρα που είχα βρει αναπάντεχα κλειστό το κουρείο που με περιποιόταν τακτικά. Μου έρχεται ξαφνικό, μετά από 23 χρόνια καλής εξυπηρέτησης, να χρειάζεται να αναζητήσουμε οικογενειακώς αλλού φροντίδα για τα δόντια μας, πάνω που (προϊούσης της ηλικίας) αναμένεται να αρχίσουν να μας ταλαιπωρούν περισσότερο. Την παίρνω στο τηλέφωνο. «Μαρία, προς τίνα απελευσόμεθα;» της λέω μισοεπιτιμητικά. Συζητούμε για λίγο τα γεγονότα και τις προοπτικές, υποσχόμαστε να βλεπόμαστε κοινωνικά μια και θα υπάρχει (;) διαθέσιμος χρόνος. Για τη συνέχεια θα δούμε. Σε κάθε περίπτωση, Μαρία, σ’ ευχαριστούμε θερμά για την όλη σου βοήθεια και ευχόμαστε η καινούργια φάση στη ζωή σου να είναι δημιουργική και καρποφόρα.