Άνοιξη

Αφήσαμε την 21η και πέρασε αμίλητη, αδιάβαστη, ασχολίαστη. Κι ας ήταν παγκόσμια ημέρα της ποίησης, του ύπνου (αυτό το ξαναγράψαμε) και κατά του ρατσισμού. Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Πώς καταπολεμάς τον ρατσισμό όταν αφιερώνεις ημέρα στην ποίηση και όχι στον πεζό λόγο; Γιατί γιορτάζεις τον ύπνο και δεν τιμάς τον ξύπνιο; (Αν και, εδώ που τα λέμε, ο πρώτος συνήθως μας λείπει, ενώ από τους δεύτερους έχουμε... πρωτογενές πλεόνασμα). Και τι είδους αντιρατσιστική συμπεριφορά είναι να διαπραγματεύεσαι και να νομοθετείς για την τιμή του γάλακτος και να αφήνεις απείραχτη τη σοκολάτα; Χρωματικές διακρίσεις θα αρχίσουμε πάλι, μετά από τόσα χρόνια αγώνες για την κατάργησή τους;
     Όπως καταλαβαίνω, με τις παγκόσμιες ημέρες δεν βγάζουμε άκρη. Οπότε ας περιορισθούμε στη γνωστή μας ισημερία (που κι αυτήν φέτος την έβαλαν μια μέρα νωρίτερα), κι ας απολαύσουμε τα πλούσια δείγματα της άνοιξης γύρω μας. Πάντα ευπρόσδεκτη, πάντα μας ανοίγει την καρδιά, έστω κι αν ο φετινός χειμώνας μας ήταν (ευτυχώς...) από τους πιο ήπιους στον κόσμο. Μικρή συλλογή παρακάτω.

 Άνθη βερικοκιάς

 Μοναχική παπαρούνα...

Ο ήλιος άρχισε να γέρνει, και οι μαργαρίτες να κλείνουν από την 'σκοτεινή' πλευρά.