Είναι γνωστό και με τη λατινική του ονομασία, ‘Laus stultitiae’, το ομότιτλο σατιρικό έργο του Έρασμου (1511). Ο συγγραφέας παρουσιάζει την Μωρία ως θεά, κόρη του Πλούτου. Την έχουν μεγαλώσει δυο νύμφες, η Μέθη και η Άγνοια, ενώ πιστοί της σύντροφοι είναι η Φιλαυτία, η Κολακεία, η Λήθη, η Μισοπονία, η Ηδονή, η Άνοια, η Τρυφή, και δυο θεοί, ο Κώμος και ο Ύπνος. Στο έργο η Μωρία επαινεί ακατάπαυστα τον εαυτό της, υποστηρίζοντας ότι η ζωή θα ήταν ανιαρή και άχαρη χωρίς αυτήν.
Διαβάζοντας τις πληροφορίες αυτές στο διαδίκτυο, μου έκανε εντύπωση πόσο η Μωρία και οι σύντροφοί της φαίνονται να διαπρέπουν στις ημέρες μας, και στη χώρα μας. Η εντύπωση αυτή δεν είναι, όπως φαίνεται, μόνο δική μου. Έτσι, στο οπισθόφυλλο του ‘Εγχειριδίου Βλακείας’ [Δ. Χαριτόπουλος, Εκδόσεις Τόπος 2008] διαβάζω τα ακόλουθα:
‘Επειδή όλοι υποτιμάμε τον αριθμό των ηλιθίων ανάμεσά μας και κάθε τόσο μας αιφνιδιάζουν πρόσωπα «υπεράνω υποψίας», μάλλον πρέπει να ξανασυστηθούμε’.
Συμφωνείτε;
2 σχόλια:
"Σε μια χώρα που έχει πάρει την κάτω βόλτα, το ποσοστό των ηλιθίων ατόμων εξακολουθεί να ισούται με η. Ωστόσο στον υπόλοιπο πληθυσμό παρατηρείται μεταξύ αυτών που κατέχουν την εξουσία μια δραματική εξάπλωση του αριθμού των εγκληματιών με καλπάζουσα ηλιθιότητα (...) και μεταξύ όσων δεν μετέχουν στην εξουσία μια εξ ίσου ανησυχητική αύξηση του ποσοστού των ανίκανων (...) Και η χώρα πάει κατά διαόλου".
Mario Cippola.
Διορθώνω: Carlo M. Cipolla(1922-2000)
Καθηγητής ιστορίας της οικονομίας που δραστηριοποιήθηκε τόσο στον παλιό κόσμο (Ιταλία) όσο και στον νέο (ΗΠΑ).
Δημοσίευση σχολίου