Μια και η γνωστή απόφοιτος της γαλλικής φιλολογίας και επίδοξη αναδομήτρια της ελληνικής ιστορίας (ας μη μολύνω το στόμα μου με τ’ όνομά της) έβαλε στο στόχαστρό της το μάθημα των θρησκευτικών, παραθέτω τη γνώμη του Francis Collins. Βιολόγος παγκόσμιας φήμης, μια και ήταν επικεφαλής της έρευνας για την χαρτογράφηση του ανθρωπίνου γονιδιώματος, και στη συνέχεια διευθυντής των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας των ΗΠΑ (θέση που κατέχει και τώρα), γράφει στο βιβλίο του ‘Η γλώσσα του Θεού’ [Εκδόσεις Παπαζήση 2009, σελ. 21]:
‘Δεν υπάρχει καμία αντίφαση στο να είναι κανείς γνήσιος επιστήμονας και άνθρωπος που πιστεύει σ’ ένα Θεό που ενδιαφέρεται προσωπικά για τον καθένα μας. Η δικαιοδοσία της επιστήμης είναι να ερευνά τη φύση. Του Θεού η δικαιοδοσία βρίσκεται στον πνευματικό κόσμο, ένα βασίλειο που δεν μπορεί να εξερευνηθεί με τα εργαλεία και τη διάλεκτο της επιστήμης. Πρέπει να εξετασθεί με την καρδιά, με τον νου και την ψυχή. Και ο νους πρέπει να βρει τρόπο να συμπεριλάβει και τα δύο βασίλεια... Οι προσεγγίσεις αυτές όχι μόνο μπορούν να συνυπάρχουν σ’ έναν άνθρωπο, αλλά να συνυπάρχουν με τρόπο που να εμπλουτίζεται και να φωτίζεται η ανθρώπινη εμπειρία’.
Συμπληρώνω μ’ αυτό που είπε ο Παστέρ όταν διάβασε στην πόρτα ενός εργαστηρίου την επιγραφή: ‘Η επιστήμη δεν έχει ούτε πατρίδα ούτε θρησκεία’. Το σχόλιό του: «Αυτό μπορεί να ισχύει για την επιστήμη, αλλά οι επιστήμονες έχουν και πατρίδα και θρησκεία».
Αυτά από Επιστήμονες, με κεφαλαίο Ε.
1 σχόλιο:
Να είσαι καλά που μου θύμησες αυτό το ρητό του Παστέρ, μια και το είχα μάθει στο Σχολείο, αλλά για χρόνια δεν θυμόμουν το ότι ήταν ρήση αυτού του σπουδαίου ανθρώπου!
Δημοσίευση σχολίου