Πολυ-βάρβαροι

Πολυ-πολιτισμικότητα ή... πολυβαρβαρότητα; Το να δεχόμαστε τον κάθε "άλλον" ως διαφορετική πολιτισμική έκφραση δεν σημαίνει ότι είμαστε υποχρεωμένοι να ανεχόμαστε και τις κάθε είδους βιαιοπραγίες του στο όνομα του πολιτισμού του. Τις μέρες αυτές, με αφορμή την ταινία ενός ηλιθίου στην Αμερική για τον Μωάμεθ, είχαμε διαδηλώσεις Μουσουλμάνων με βανδαλισμούς στην Αθήνα και εξέγερση στις φυλακές με εκτεταμένες ζημιές και καταστροφές. Ας αφήσουμε στην άκρη το γεγονός ότι δεν είμαστε ισλαμική χώρα και δεν έχουμε καμία σχέση με το εκλυτικό αίτιο της μήνιδος των μωαμεθανών (και συνεπώς δεν έχουμε καμιά υποχρέωση να πληρώνουμε τα σπασμένα τους): τέτοια λογικά επιχειρήματα δυστυχώς δεν πιάνουν σε τέτοιες περιπτώσεις. Η μόνη υγιής αντίδραση θα ήταν να φορτώσουμε τους αλλοδαπούς ταραξίες σε μια πτήση προς τη χώρα καταγωγής τους, χωρίς επιστροφή, είτε τους αρέσει είτε όχι--αρέσει σε μας. Χωρίς βαναυσότητες, χωρίς δικαιολογίες ή περιττές εξηγήσεις. Σε κυρίαρχο κράτος ζούμε, έχουμε το δικαίωμα να απελάσουμε καθέναν που δεν έχει προϋποθέσεις νόμιμης παραμονής στη χώρα: μια από αυτές είναι να μην αποτελεί απειλή για τη δημόσια τάξη. Ή όχι;