Ομολογώ ότι με ξάφνιασε το ‘Εφιαλτικό σενάριο’ του γενικά καλού αρθρογράφου Στ. Τζίμα (Καθημερινή 28/9/2012). Γιατί
τόση μαυρίλα, τόση απαισιοδοξία, τόσος εκφοβισμός; Με δυο λόγια, μας λέει: «Ψηφίστε τα μέτρα, διότι καραδοκεί ο φασισμός».
Αν τα μέτρα αποδειχθούν καταστροφικά πριν αποφέρουν οποιοδήποτε αποτέλεσμα,
ποια φαντάζεται ως εναλλακτική προοπτική; Γιατί δεν έχουμε ως συλλογικό
ελληνικό κράτος το σθένος να αλλάξουμε γνώμη και ρότα; Γιατί συνεχίζουμε να
συμπεριφερόμαστε ως υποτελείς στις ορέξεις των ξένων; Ο βρεγμένος το νερό δεν το φοβάται. Τι έχουμε λοιπόν να χάσουμε
αν ΟΛΟΙ, χωρίς εξαιρέσεις, βουλευτές, υπουργοί και πολιτειακοί παράγοντες,
εμφανισθούν μεθαύριο στη Βουλή και καταψηφίσουν ομόφωνα τα προτεινόμενα
‘Μέτρα’; Δεν θα είναι αυτό μια έντιμη και συναινετική (όπως άλλωστε τη θέλουν
εκείνοι) απάντηση στους ξένους ‘διασώστες’ μας; «Προτείνετέ μας κάτι άλλο.
Όλοι λένε ότι αυτό το πρόγραμμα δεν αποδίδει. Να μας βοηθήσετε ζητάμε, όχι να
μας εξοντώσετε». Γιατί να λειτουργούμε ως κράτος πάντα με συμπλέγματα
ενοχής και εξάρτησης, με τον φόβο του αύριο; Χωρίς εχθρότητα, χωρίς μίσος ή
διάθεση εκδίκησης, ας τον επιστρέψουμε εκεί απ’ όπου έρχεται, στους εταίρους
μας, που φοβούνται ίσως περισσότερο από μας την τυχόν πτώχευσή μας. Ας
αναγκαστούν κι αυτοί με τη σειρά τους να αναθεωρήσουν τη στάση τους απέναντι
στις τράπεζες και τις τοκογλυφικές ‘αγορές’. Και τότε, να δούμε ποιος θα
γελάσει καλύτερα.
Εξυπακούεται ότι η αντρίκια στάση προς
τα έξω δεν μας απαλλάσσει από την ευθύνη να βάλουμε σε τάξη τα του οίκου μας.
Ίσως εδώ βρίσκεται η μεγαλύτερη δυσκολία.
Σημ. Είχα ξαναγράψει περίπου τα ίδια τον Ιούνιο 2011, πριν από την ψήφιση του πρώτου Μνημονίου. Το παραπάνω απεστάλη στην Καθημερινή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου