Τι κάνει την Καθαρή Δευτέρα ξεχωριστή; Η τριήμερη αργία; Το φολκλόρ που τη συνδέει με χαρταετούς, μασκαράδες και γενικό ‘χαβαλέ’; Το ιδιαίτερο διαιτολόγιό της με λαγάνα, χαλβά, ελιές, φασολάδες και ό,τι άλλο επινοεί ως ‘νηστίσιμο’ η γαστριμαργική μας φαντασία; Ίσως διαφορετικά πράγματα για διαφορετικούς ανθρώπους. Προσωπικά, κρατώ ως ιδιαίτερο στοιχείο το πρώτο Μεγάλο Απόδειπνο. Το περιεχόμενό του είναι, θα έλεγε κανείς, φάρμακο για κάθε είδους κρίση. Τα κείμενά του ένα κι ένα, από τον κατανυκτικό 4ο Ψαλμό (‘Εν τω επικαλείσθαι με εισήκουσάς μου, ο Θεός της δικαιοσύνης μου, εν θλίψει επλάτυνάς με’), το ‘Μεθ’ ημών ο Θεός’, την προσευχή του Μανασσή, το πρώτο μέρος του Μεγάλου Κανόνα, ως το ‘Κύριε των δυνάμεων’ και το ‘Πάντων προστατεύεις, αγαθή’. Τίποτε περιττό, όλα περιγράφουν το ίδιο θέμα: την απογοήτευση από τον εαυτό μας και τους άλλους ανθρώπους (όσο ισχυροί κι αν είναι) και τα ποικίλα κατασκευάσματά μας, την ελπίδα και την πίστη μας μόνο στον Δημιουργό. Απόλυτα επίκαιρο. Καλή Σαρακοστή!
2 σχόλια:
Καλή Σαρακοστή και όπως πριν 200 χρόνια και Καλή Ανάσταση!
Πράγματι το πρώτο Μεγάλο Απόδειπνο έρχεται παρηγορητικό σαν πρωτοβρόχι. Καλή Σαρακοστή!
Δημοσίευση σχολίου