Ο ηλικιωμένος άρρωστος ξυπνούσε αργά από την ενδοφλέβια ‘μέθη’ που του είχαμε δώσει για τη βρογχοσκόπηση. Η εξέταση είχε τελειώσει, και τον παρακινούσαμε λεκτικά: «Άνοιξε τα μάτια σου, κύριε Γιώργο!». Η μισοκοιμισμένη απάντηση του κυρ-Γιώργη τελείως απροσδόκητη: «Ου φοβηθήσομαι από μυριάδων λαού των κύκλω συνεπιτιθεμένων μοι...». Στέκεται λίγο. «Ανάστα, Κύριε, σώσον με ο Θεός μου», τον ενθαρρύνω. «Ότι σύ επάταξας πάντας τους εχθραίνοντάς μοι ματαίως, οδόντας αμαρτωλών συνέτριψας», συνεχίζει ο ασθενής τον ψαλμό. Ήταν το πιο πρωτότυπο ξύπνημα από βρογχοσκόπηση που είχα ζήσει ποτέ.
1 σχόλιο:
Ο προσευχόμενος άνθρωπος είτε είναι εν εγρηγόρσει, είτε "κοιμάται" δεν σταματά να αναφέρεται στον Πλάστη του.
Δημοσίευση σχολίου