Φοροϊδέες

Μια και βρίσκεται ‘στα σκαριά’ το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, καταθέτω δυο σκέψεις, για διαβούλευση. Η συλλογή καταναλωτικών αποδείξεων για την οικοδόμηση του αφορολογήτου εισοδήματος με βρίσκει ριζικά αντίθετο, ιδίως με την μορφή της φοροκάρτας. Η ευκολία της τελευταίας μπορεί να φαντάζει ελκυστική, ωστόσο αποτελεί μια μορφή παρουσίας του ‘Μεγάλου Αδελφού’ στη ζωή μας, και αυτήν δεν μπορώ ως πολίτης να την αποδεχθώ, ιδίως μάλιστα όταν το οικονομικό όφελος του φορολογουμένου είναι από μικρό έως αθέατο. Το ίδιο ισχύει βέβαια και για τους φημολογούμενους ‘οικιακούς ισολογισμούς’, με την υποχρέωση της αναλυτικής δήλωσης δαπανών και καταθέσεων από όλους. Η φαντασία των οικονομολόγων θα πρέπει να βρει άλλους τρόπους για να κάνει πιο δίκαιο το σύστημα.  

Αντίθετα, με δεδομένα τα αυξημένα φορολογικά βάρη που καλούμαστε όλοι να πληρώσουμε, για ακίνητα, τέλη επιτηδευμάτων, ειδικές εισφορές κτλ, σε μια εποχή που τα εισοδήματα περικόπτονται καθημερινά, θα αποτελούσε στοιχειώδες δείγμα δικαιοσύνης από την πλευρά της πολιτείας να αφαιρεί τους άμεσους φόρους από το ακαθάριστο εισόδημα που δηλώνεται και να φορολογεί τους πολίτες μόνο για το ποσό που απομένει [Το έχω ξαναγράψει ΕΔΩ]. Οι άμεσοι φόροι αποδίδονται απευθείας στο κράτος και ουσιαστικά δεν αποτελούν εισόδημα. Κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ δικαιότερο από τη συλλογή αποδείξεων και θα αποτελούσε και ένα ισχυρό κίνητρο για την έγκαιρη καταβολή των φόρων.

[Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή 10/12/2011]