Πομφόλυγες

Δεν είμαι ειδικός στα παγκόσμια οικονομικά. Ωστόσο, με την έντεχνη πλύση εγκεφάλου που έχουμε υποστεί όλοι από επίσημα και ανεπίσημα χείλη εδώ και χρόνια, θα μπορούσα ίσως να διεκδικήσω τον τίτλο του... εμπειροτέχνη. Η μεθοδική επίθεση που εκτυλίσσεται κατά των οικονομιών όλων των χωρών της Ευρωζώνης δεν πρόκειται βέβαια να σταματήσει στην Ιταλία. Εμείς είμαστε το πιο εύκολο θύμα, λόγω και των εγγενών μας αδυναμιών και κακών συνηθειών και επιλογών, αλλά το πράγμα έχει και συνέχεια. Που στηρίζεται η επίθεση αυτή; «Ρίζα πάντων των κακών η φιλαργυρία», έγραφε ο Απόστολος Παύλος. Στη ζήτηση χρήματος, που καλλιεργείται εικονικά, με ‘άυλους τίτλους’ που φουσκώνουν και ξεφουσκώνουν κατά την βούληση των μαέστρων που κινούν τα σκοτεινά τους νήματα στα παρασκήνια, με σκοπό να αυξάνεται την εισροή πραγματικού πλούτου μόνο στις τσέπες τους. Μέσα για τον σκοπό αυτό είναι η υπόσχεση του εύκολου μέγιστου κέρδους, η προαγωγή της κατανάλωσης, η προβολή ενός ‘lifestyle’ που ζητάει όλο και περισσότερα, η διαφήμιση προς κάθε ηλικία και κατεύθυνση, η εξάρτηση από την κάθε είδους αγορά (αυτό που τόσο... χαριτωμένα ονομάζουν shopping therapy).
    Ποια θα είναι η έκβαση της κατάστασης αυτής; Ούτε προφήτης είμαι. Ωστόσο οι πομφόλυγες δεν διαρκούν επ’ άπειρον: αργά ή γρήγορα θα σκάσουν και θα ξεσκεπασθεί η ματαιότητά τους. Και τότε θα ξαναγυρίσουμε στην πραγματική οικονομία (= διαχείριση του οίκου) που πρεσβεύει ότι «έχοντες διατροφάς και σκεπάσματα τούτοις αρκεσθησόμεθα». Η απεξάρτηση από τα περιττά πλεονάσματα που κυνηγούμε όλοι καθημερινά δεν είναι εύκολη υπόθεση ούτε ανώδυνη, καθώς συνδέεται με οδυνηρή στέρηση (όπως και οι φαρμακευτικές εξαρτήσεις). Τελικά όμως ίσως να μας αφήσει πιο ‘καθαρούς’. Γιατί δεν κάνουμε κάτι προς την κατεύθυνση αυτή;