Μία μέρα ο Διογένης έτρωγε ένα πιάτο φακές καθισμένος στο κατώφλι ενός σπιτιού. Δεν υπήρχε σε όλη την Ελλάδα πιο φθηνό φαγητό από μία σούπα με φακές. Μ’ άλλα λόγια, αν έτρωγες φακές σήμαινε ότι βρισκόσουν σε κατάσταση απόλυτης ανέχειας. Πέρασε ένας απεσταλμένος του άρχοντα και του είπε:
«Διογένη, αν μάθαινες να μην είσαι ανυπότακτος κι αν κολάκευες λιγάκι τον άρχοντα, δε θα ήσουν αναγκασμένος να τρως συνέχεια φακές.»
Ο Διογένης σταμάτησε να τρώει, σήκωσε το βλέμμα και κοιτάζοντας στα μάτια τον πλούσιο συνομιλητή του αποκρίθηκε:
«Φουκαρά αδελφέ μου! Αν μάθαινες να τρως λίγες φακές, δεν θα ήσουν αναγκασμένος να υπακούς και να κολακεύεις συνεχώς τον άρχοντα.»
«Διογένη, αν μάθαινες να μην είσαι ανυπότακτος κι αν κολάκευες λιγάκι τον άρχοντα, δε θα ήσουν αναγκασμένος να τρως συνέχεια φακές.»
Ο Διογένης σταμάτησε να τρώει, σήκωσε το βλέμμα και κοιτάζοντας στα μάτια τον πλούσιο συνομιλητή του αποκρίθηκε:
«Φουκαρά αδελφέ μου! Αν μάθαινες να τρως λίγες φακές, δεν θα ήσουν αναγκασμένος να υπακούς και να κολακεύεις συνεχώς τον άρχοντα.»
[Με ευχαριστίες στον Φ.Μ. που μου το έστειλε]
2 σχόλια:
Όταν ήμουν 4-5 ετών, μια κάποια μέρα η μητέρα μου σέρβιρε φακές. Εμένα μ' έπιασαν τα πείσματα και οι φωνές: "Δε θέλω μαύρα φασόλια(!)" και άλλα σχετικά. Η μητέρα απλά είπε: "Αυτό είναι το φαγητό. Αφού δεν το θέλεις τώρα, θα το φυλάξω για το βράδυ!"
Περιττό να ειπωθεί πόσο γρήγορα έφαγα τις φακές...
Έκτοτε ανήκουν για μένα στις λιχουδιές!
Αλλά, αν οι "μαμάδες-πολιτικοί" μας κανάκευαν λιγότερο και εμείς τους ψηφίζαμε όχι για το στενό ατομικό μας συμφέρον, αλλά γι' αυτό του συνόλου, είναι σχεδόν βέβαιο πως τώρα δεν θα υποφέραμε ή έστω θα υποφέραμε πολύ λιγότερο...
Έτσι ακριβώς έμαθα κι εγώ να τρώω σπανακόρυζο. Τώρα είναι από τα αγαπημένα μου.
Δυστυχώς ωστόσο όλοι, κατά κάποιον τρόπο, καλομάθαμε στο καλό φαγητό και τα προσκυνήματα... Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Δημοσίευση σχολίου