Υπάρχει και κόσμος χωρίς ‘κρίση’, χωρίς δεκαετή ομόλογα, spreads, ταμεία διεθνή και αγορές υπερεθνικές. Χωρίς Μέσα Ενημέρωσης και θεριά ανήμερα. Όπου όλοι στην τράπεζα τρώνε την ίδια φακή, τις ίδιες ελιές, το ίδιο ψάρι τις εορτάσιμες ημέρες. Όπου όλοι προσεύχονται και αγρυπνούν και μελετούν και εργάζονται ‘ευσχημόνως και κατά τάξιν’, όχι δουλικά, αλλά ‘διακονικά’, ως προσφέροντες υπηρεσία στο σύνολο. Μερικές μέρες σε ένα αγιορειτικό κοινόβιο μπορούν να δώσουν μια διαφορετική θεώρηση του κόσμου και της ζωής σε κάθε καλοπροαίρετο προσκυνητή--όχι ‘τουρίστα’.
Ακούσαμε για ένα μοναχό που είχε κοιμηθεί πριν μερικές μέρες. Είχε έρθει στο Όρος μικρό παιδί, τελείως αγράμματος. Οι τότε μοναχοί τον πήραν σαν υποζύγιο, όπως θα έπαιρναν ένα μουλάρι για τις δουλειές τους, κατά την χαρακτηριστική έκφραση του Γέροντος που μας αφηγήθηκε την ιστορία του. Και ‘έλαθε βιώσας’ εξήντα τόσα χρόνια, χωρίς να ξέρει ούτε γράμματα ούτε αριθμούς. Μέχρι που μέσα από την εμπειρία του προχωρημένου καρκίνου αποκαλύφθηκε σε όλους τους συνασκητές του ως ‘πηγή ύδατος αλλομένου’ και θησαυρός πνευματικός. Την ευχή του να έχουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου