Παιγνιομανία

Τις τελευταίες μέρες εμφανίσθηκαν αναρτημένες στους δρόμους διαφημιστικές αφίσες που προβάλλουν κάποιο ηλεκτρονικό καζίνο, καλώντας τους ενδιαφερόμενους να παίξουν με bonus 140 Ευρώ (που σημαίνει ότι η προσδοκία είναι να παίξουν περισσότερα--και να χάσουν ανάλογα). Θα έλεγε κανείς: τι το περίεργο, σε μια χώρα που όχι μόνο ασχολείται με τον ‘τζόγο’ σε εθνικό επίπεδο (λαχεία, προγνωστικά ποδοσφαίρου και μπάσκετ κάθε μέρα κ.ο.κ.), αλλά διαφημίζει και τα καζίνα γειτονικών (και μη ιδιαίτερα) φίλα διακειμένων χωρών; Απλώς, υπό μορφήν σύγκρισης, σημειώνω ότι πριν αρκετά χρόνια, όταν το 1994 στη Βρετανία σχεδιαζόταν η εισαγωγή του National Lottery (μιας ‘πλατφόρμας’ που προσφέρει ποικίλα ηλεκτρονικά τυχερά παιχνίδια υπό την αιγίδα του κράτους), υπήρξαν αντιδράσεις στα επίσημα ιατρικά περιοδικά (British Medical Journal, Lancet), που επισήμαιναν τον κίνδυνο αύξησης της παιγνιομανίας. Πράγματι, μερικά χρόνια μετά καταγράφηκε τετραπλασιασμός των οικογενειών που ξόδευαν πάνω από 10% του εισοδήματός τους κάθε εβδομάδα στο National Lottery. Μάλιστα σύμφωνα με τη σχετική έρευνα, η αύξηση ήταν μεγαλύτερη σε οικογένειες που είχαν εβδομαδιαίο εισόδημα κάτω από 200 λίρες. Σε μια εποχή που όλοι μιλούν για γενιές των 700 Ευρώ και για 20% των Ελλήνων κάτω από τα όρια της φτώχιας και άλλα τέτοια τραγικά φαινόμενα, τι ακριβώς επιδιώκουμε επιτρέποντας και διαφημίζοντας τον ηλεκτρονικό τζόγο;