Η Καλιφόρνια στις φλόγες (24/10/2007)

Δεν έχουμε βέβαια μονοπώλιο στις πυρκαγιές των δασών. Η φωτιά δεν κάνει διακρίσεις σε λαούς φυλές και γλώσσες. Αυτό το είδαμε και άλλες φορές και σε πολλές χώρες, και έχοντας την πείρα (παλαιά και ιδίως πρόσφατη) της τραγωδίας αυτής δεν μπορούμε να μη θλιβόμαστε και να μη συμπάσχουμε με τους ανθρώπους που βλέπουν τα σπίτια, το καταπράσινο περιβάλλον, ακόμη και τους ανθρώπους τους να χάνονται στις φλόγες. Δεν ξέρω αν οι Αμερικανοί πολιτικοί και δημοσιογράφοι εκμεταλλεύονται τέτοια τραγικά γεγονότα για να αυτοπροβληθούν ή να κάνουν αντιπολίτευση. Το εύλογο ερώτημα όμως προς όλους τους εγχώριους αυτεπάγγελτους ‘εισαγγελείς’ είναι: φταίει άραγε η έλλειψη εναέριων μέσων ή ανθρώπινου δυναμικού ή συντονισμού για την βιβλική καταστροφή στην πλουσιότερη πολιτεία των ΗΠΑ; Ίσως πρέπει κάποτε να καταλάβουμε ότι πάντα υπάρχει κάποιο όριο στις ανθρώπινες δυνατότητες, όσο προηγμένες και εύπορες κι αν είναι. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα γίνεται κάθε δυνατή προσπάθεια, ούτε ότι τυχόν ευθύνες δεν θα πρέπει να αποδίδονται εκεί που υπάρχουν. Ωστόσο, όταν καταστρέφεται ένας τόπος από οποιαδήποτε αιτία, το πρώτο ζητούμενο είναι να σταματήσει το κακό, με περισσότερη δουλειά και λιγότερες κραυγές και αλληλοκατηγορίες. Οι ‘νεκροψίες’ και τα ‘δικαστήρια’ μπορούν να γίνουν στην κατάλληλη ώρα, και σίγουρα όχι εν βρασμώ ψυχής.