Τηλεφωνικές παρενοχλήσεις (23/10/2007)

Πόσες πιστωτικές κάρτες σας έχουν πουλήσει από το τηλέφωνο; Πόσα καταναλωτικά δάνεια; Πόσες δωρεάν συνδέσεις στη μια ή την άλλη εταιρεία παροχής υπηρεσιών τηλεφωνίας ή ADSL; Πόσες φορές σας ξύπνησαν μεσημέρι ή σας διέκοψαν στην απογευματινή εργασία σας για το σκοπό αυτό; Το φαινόμενο έχει πάρει σχεδόν επιδημικές διαστάσεις. Σήμερα έλαβα τηλεφώνημα προσφοράς σε ώρα ιατρείου από υπάλληλο τηλεφωνικής εταιρείας στην οποία έχω κάνει αίτηση διακοπής της παροχής των υπηρεσιών της (βλ. κείμενο Τηλε-παγίδες, και ακόμη περιμένω στο ακουστικό μου): προφανώς δεν είχε ιδέα ότι είχα προηγούμενη σύνδεση (‘μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου’), και του εξήγησα—σε όχι ιδιαίτερα ήπιο τόνο—ότι δεν θέλω να ακούσω τίποτε για την εταιρεία του. Οι υπάλληλοι βέβαια εντολές εκτελούν, αλλά καλό είναι να μεταφέρουν στα αφεντικά τους τη δυσαρέσκεια που δημιουργούν με τις παρενοχλήσεις αυτές. Νομίζουν ότι δεν ξέρουμε πού να βρούμε τις υπηρεσίες τους αν το θελήσουμε; Και πώς θα φαινόταν στους ανθρώπους αυτούς αν τους προσφέραμε τηλεφωνικά π.χ. μια βρογχοσκόπηση (ή άλλη ιατρική πράξη) στη μισή τιμή, μεταξύ 2-4 μ.μ.;

Πάντως, για όσους ενδιαφέρονται, έχω στα χέρια μου επιστολή της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα που λέει ότι ‘σύμφωνα με το άρθρο 11 του Ν. 3471/2006 η πραγματοποίηση μη ζητηθεισών επικοινωνιών με οποιοδήποτε μέσο ηλεκτρονικής επικοινωνίας, με ή χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση, για σκοπούς απευθείας εμπορικής προώθησης προϊόντων ή υπηρεσιών και για κάθε είδους διαφημιστικούς σκοπούς, επιτρέπεται μόνο αν ο συνδρομητής συγκατατεθεί εκ των προτέρων ρητώς’. Να μια διάταξη που θα μπορούσε να φανεί χρήσιμη σε όποιον θα ήθελε να εμπλακεί νομικά στο θέμα.