Στο κοινοβουλευτικό θέατρο που παίζεται κάθε μέρα, πάντα σε υψηλούς τόνους, κυριαρχεί αυτόν τον καιρό η λέξη επιτροπή. Καθένας της δίνει και από έναν διαφορετικό προσδιορισμό: προφανώς η προανακριτική του ενός δεν είναι ίδια με εκείνη του άλλου, και οι δυο μαζί διαφέρουν από την εξεταστική του πρώτου τη τάξει κόμματος. Έρχεται η ώρα της ψηφοφορίας, άλλο δίλημμα ανακύπτει. Σε τι διαφέρει η αποχώρηση ενός κόμματος από το ‘Απών’ που δηλώνει ένα άλλο κόμμα; Ποια από τις δύο συμπεριφορές δηλώνει πιο κατηγορηματική αντίδραση; Θα τα χαρακτήριζε κανείς μωρουδίσματα όλα αυτά, που όμως είναι κατοχυρωμένα από τον κανονισμό της Βουλής. Εδώ που τα λέμε (αν θέλουμε να είμαστε στοιχειωδώς σοβαροί), σύμφωνα με την αρχαία νομική ρήση, ‘ένοχος ένοχον ου ποιεί’. Αφού όλοι φταίνε σε κάτι, δεν μπορούμε να περιμένουμε να αποδώσουν δικαιοσύνη σε θέμα που τους αγγίζει. Κανονικά θα πρέπει η όλη έρευνα της υπόθεσης ΟΠΕΚΕΠΕ (που προβλέπεται ότι θα αντικαταστήσει το γνωστό ‘κουπεπέ’ που κάνουμε στα νήπια) να ανατεθεί σε τακτικό ανακριτή, κι ας πάει εκείνος χρονικά όσο πίσω θέλει. Εδώ δεν πρόκειται π.χ. για μήνυση κάποιου ιδιώτη εναντίον ενός βουλευτή ‘δι’ ασήμαντον αφορμήν’, αλλά για δικογραφία που μας στέλνει η ευρωπαϊκή εισαγγελία. Αλλά βέβαια, τι περιμένει κανείς όταν οι βουλευτές νομοθετούν και ψηφίζουν για θέματα που αφορούν τους ίδιους; Εδώ, περισσότερο από οπουδήποτε αλλού, έχει εφαρμογή το λαϊκό λόγιο «Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει». Και ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου