Κροκοδείλια

 Εδώ και καιρό απασχολούν τη δημοσιότητα, μεταξύ άλλων, πράξεις βίας κατά γυναικών, με πιο πρόσφατη μια καταγγελία νέας κοπέλας για βιασμό. Η συζήτηση συνήθως στρέφεται γύρω από τα θύματα και τους δράστες. Εδώ ας ρίξουμε μια ματιά στην ευρύτερη εικόνα, χωρίς διάθεση σχολιασμού ή κριτικής κάποιου συγκεκριμένου επεισοδίου.  
     Διαβάζοντας χθες κάτι άλλο σε γνωστή ειδησεογραφική ιστοσελίδα βλέπω στην παράπλευρη στήλη έναν τίτλο: ‘Η κόρη της [όνομα γνωστού μοντέλου] μεγάλωσε και κόβει την ανάσα με τις αναλογίες της’. Δεν έχει σημασία το όνομα, αλλά ο τρόπος της προβολής. Ο τίτλος δεν μας καλεί να δούμε πόσο όμορφη έγινε ή να διαβάσουμε π.χ. αν είναι καλή μαθήτρια ή αθλήτρια ή οτιδήποτε άλλο. Εστιάζει στις ‘αναλογίες’ της, μετατρέποντας τη 17χρονη κοπέλα σε ‘μεζεδάκι’ για κατανάλωση. Μας προσκαλεί ευθέως και χωρίς περιστροφές στο «ἐπιθυμῆσαι», εκείνο που ο Κύριος καταδικάζει στην επί του όρους ομιλία του: «Πᾶς ὁ βλέπων γυναῖκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτὴν ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ». Με άλλα λόγια, δημιουργεί ένα κλίμα επιθυμίας, η οποία «συλλαβοῦσα τίκτει ἁμαρτίαν», που αρχίζει από την ‘παρενόχληση’ και σε ακραίες περιπτώσεις φθάνει στο έγκλημα. Με θύμα κάθε τυχούσα κοπέλα -- κόρη, αδελφή, φίλη -- που θα τύχει να βρεθεί σε ‘λάθος τόπο και χρόνο’. Και τότε είναι πολύ αργά για δάκρυα.
     Το εν λόγω παράδειγμα είναι επίκαιρο και πολύ χαρακτηριστικό, αλλά δυστυχώς όχι μοναδικό. Από ανάλογα ερεθίσματα βρίθει ο κόσμος γύρω μας, όπου κι αν κοιτάξουμε. Τα ποικίλα μέσα ενημέρωσης ξεχειλίζουν από αυτά: πολλά έχουν ως μόνο σκοπό ύπαρξης την προαγωγή της ηδονοβλεψίας. Όταν όμως συμβεί το κακό, είναι τα πρώτα που κινούν το δάχτυλο προς τους φυσικούς αυτουργούς. Αγνοώντας αιδημόνως ότι το ‘χωράφι’ του βιασμού το έχουν καλλιεργήσει τα ίδια συστηματικά επί χρόνια. Πόση υποκρισία μπορούμε να αντέξουμε ως κοινωνία;