We may all be outnumbered

 Δεν αποδίδεται με ακρίβεια στα ελληνικά η αγγλική φράση του τίτλου, αλλά περιγράφει μια πραγματικότητα: πάντα μπορεί να υπάρξει κάτι ανώτερο από μας, κι αυτό φαίνεται στις τρέχουσες δασικές πυρκαγιές που καταστρέφουν μεγάλες εκτάσεις της πατρίδας μας. Αλήθεια, πού βάζει κανείς το επίπεδο ετοιμότητας και επάρκειας ενός μηχανισμού, μιας πολιτείας, ενός κόσμου; Χτίζεις π.χ. με προδιαγραφές αντοχής σε σεισμό εφτά Ρίχτερ, και κάποια στιγμή ‘χτυπούν’ εφτάμιση και οι οικοδομές καταρρέουν. Διαθέτεις πενήντα πυροσβεστικά αεροπλάνα, και ξαφνικά έχεις να αντιμετωπίσεις ογδόντα και εκατό πυρκαγιές σε όλη τη χώρα. Έχεις πεντακόσιες κλίνες ΜΕΘ, και μέσα σε μερικές εβδομάδες πανδημίας σου χρειάζονται χίλιες και πλέον (οι αριθμοί αυθαίρετοι, αλλά τους έχουμε συναντήσει). Τι συμπέρασμα μπορεί να βγάλει κανείς από μια τέτοια πραγματικότητα; Ότι πάντα μπορεί να συμβεί κάτι πέρα από τις δυνάμεις μας, όσο μεγάλες κι αν είναι αυτές. Ιδιαίτερα όταν απέναντί μας έχουμε φυσικά φαινόμενα, πάνω στα οποία δεν έχουμε απολύτως κανέναν έλεγχο. Έχουμε ξαναγράψει, το βλέπουμε και στις μέρες μας, ότι από τέτοια προβλήματα πλήττονται και καταστρέφονται χώρες με πολύ καλύτερες υποδομές, πολύ πιο πλούσιες οικονομίες, που συνήθως τις ζηλεύουμε για την αφθονία των αγαθών τους και το βιοτικό τους επίπεδο (πρόσφατες φονικές πλημμύρες στη Γερμανία και το Βέλγιο, τεράστιες πυρκαγιές στις ΗΠΑ κτλ.). Και επαληθεύεται πάντα ο Ψαλμωδός που μας έλεγε τόσους αιώνες πριν ότι «ἐὰν μὴ Κύριος φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων». 

     Η πίστη στην Πρόνοια του Θεού δεν είναι μοιρολατρία ούτε μας απαλλάσσει από τις δικές μας υποχρεώσεις, αλλά αποτελεί συνειδητοποίηση ότι όλα τα ανθρώπινα έχουν όρια, όσες καλές προθέσεις, προσπάθειες και μέσα κι αν διατίθενται για κάθε σκοπό. Έτσι, κάθε φορά που μας έρχεται να διαμαρτυρηθούμε για ελλείψεις, υστερήσεις, ανεπάρκειες, ας κάνουμε κι αυτή τη σκέψη, για να βλέπουμε λίγο πιο ισορροπημένα τα πράγματα.