Παλιγγενεσία

 Επέτειος σημαντική για την ιστορία μας η αυριανή 25η Μαρτίου. Διακόσια χρόνια από τον ξεσηκωμό του ’21, που οδήγησε στη δημιουργία του συγχρόνου ελληνικού κράτους, στο οποίο συνεχίζουμε κι εμείς να ζούμε. Ευκαιρία για αναστοχασμό και για... Παλαιά Διαθήκη. Πώς συνδέονται τα δύο;
     Διαβάζω στην ‘Ιερά Ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης’ του πατέρα μας (σ. 376) τα ακόλουθα, ως σχόλια στην περίοδο των Κριτών: «Όταν οι λαοί αποστατούν από τον Θεό και κυριεύονται από τη διαφθορά, ο Θεός επιτρέπει να δοκιμασθούν με πολέμους, ήττες και υποδουλώσεις, για να συνέλθουν και να γυρίσουν σ’ αυτόν μετανοημένοι. Και το έθνος μας έχει περάσει τέτοιες περιπέτειες, που οπωσδήποτε ήταν παιδαγωγικές ενέργειες του Θεού, όπως φαίνεται από τα αποτελέσματά τους... Δυστυχώς οι δεκαετίες της ειρήνης και της ευημερίας δεν χρησιμοποιήθηκαν για τη βελτίωση και την πνευματική μας πρόοδο, αλλά για την απομάκρυνση από τον Θεό και το θέλημά του. Και είναι ανάγκη και συμφέρον μας να μετανοήσουμε εγκαίρως και να επιστρέψουμε στον Θεό, για να μη τον αναγκάσουμε να χρησιμοποιήσει πάλι την παιδαγωγική του ράβδο».
     Οι διαπιστώσεις αυτές δεν καταγράφονται ως ‘κήρυγμα’ αλλά ως υπόμνηση, διότι μας αφορούν όλους. Η παιδαγωγία δεν είναι μόνο πολεμική ήττα ή υποδούλωση, αλλά μπορεί να παίρνει πολλές μορφές, που περιλαμβάνουν και την αρρώστια, είτε σε ατομικό είτε σε συλλογικό επίπεδο, όπως τη βιώνουμε στις ημέρες μας. Αν θελήσουμε να το συνειδητοποιήσουμε και να πράξουμε ανάλογα, δεν είναι αργά για να αναστρέψουμε το αρνητικό κλίμα. Αυτό εκφράζει ο υμνογράφος Ιωσήφ στο τελευταίο τροπάριο του κανόνα του Ακαθίστου Ύμνου ως ευχή και δέηση στο έλεος του Θεού, με τη μεσιτεία της Παναγίας που εορτάζει:
     «Φεῖσαι ὁ Θεός τῆς κληρονομίας σου, τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν πάσας παραβλέπων νῦν, εἰς τοῦτο ἔχων ἐκδυσωποῦσάν σε τὴν ἐπὶ γῆς ἀσπόρως σε κυοφορήσασαν, διὰ μέγα ἔλεος θελήσαντα μορφωθῆναι, Χριστέ, τὸ ἀλλότριον».
     Γένοιτο!