Σκέψεις της παραμονής

 Στο Ευαγγέλιο του Λουκά, όπου ιστορείται η γέννηση του Χριστού, διαβάζουμε ότι για την Αγία Οικογένεια στη Βηθλεέμ «οὐκ ἦν τόπος ἐν τῷ καταλύματι». Το γεγονός αυτό βέβαια δεν εμπόδισε τη γέννηση ούτε επηρέασε με κανένα τρόπο το σχέδιο του Θεού. Με τους όρους της σημερινής καταστάσεως το ίδιο ισχύει για όλους μας: και για μας δεν υπάρχει (επαρκής) τόπος στο συνηθισμένο μας εόρτιο ‘κατάλυμα’, τους ναούς. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι καταλύεται το έργο του Θεού και της Εκκλησίας του. Οι δυο χιλιετίες από τη γέννηση εκείνη έχουν πιστοποιήσει το αντίθετο.
     Η πανδημία απέδειξε περίτρανα ότι από την αρρώστια και τον θάνατο δεν μας σώζουν ούτε τα πλούτη μας ούτε η δύναμή μας ούτε η σοφία μας ούτε οι τίτλοι των σπουδών μας ούτε τα ποικίλα επιτεύγματά μας, τεχνολογικά, επιστημονικά, πολιτικά, οικονομικά, ιδεολογικά. Μας δείχνει ακόμη ότι τα εκθαμβωτικά στολίδια, τα ατέλειωτα γεύματα και τα ‘χλιδάτα’ και άσωτα ρεβεγιόν δεν είναι Χριστούγεννα, αλλά απλώς ένα κοσμικό εμπορικό πανηγύρι με θρησκευτικό όνομα, πρόσημο και πρόσχημα. Χριστούγεννα στην κυριολεξία και την ουσία μπορούμε να γιορτάσουμε μόνο με τον τρόπο που συνιστά ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: «Μὴ πανηγυρικῶς, ἀλλὰ θεϊκῶς· μὴ κοσμικῶς, ἀλλ’ ὑπερκοσμίως· μὴ τὰ ἡμέτερα, ἀλλὰ τὰ τοῦ ἡμετέρου, μᾶλλον δὲ τὰ τοῦ Δεσπότου· μὴ τὰ τῆς ἀσθενείας, ἀλλὰ τὰ τῆς ἰατρείας· μὴ τὰ τῆς πλάσεως, ἀλλὰ τὰ τῆς ἀναπλάσεως». Κι αυτό μπορεί να γίνει και στα σκοτεινά, και με σιωπή, και στο ευτελέστερο σπήλαιο.

     Καλά, αληθινά Χριστούγεννα λοιπόν!