Ομολογία

Συχνά οι στήλες των επιστολών στις εφημερίδες είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες, μια και βρίσκουμε απόψεις κοινών ανθρώπων και όχι κατ' επάγγελμα αρθρογράφων (που συχνά έχουν τη δική τους 'γραμμή'). Από την προχθεσινή Καθημερινή ξεχωρίζω την ακόλουθη επιστολή που αποτελεί μια καταγγελία και συγχρόνως ομολογία πίστεως από έναν επιστήμονα.

     Κύριε διευθυντά

      Είμαι αναγνώστης της «Καθημερινής» από δεκαετίες. Εκτιμώ την εφημερίδα σας ιδιαίτερα, αλλά επιτρέψτε μου να πω ότι αισθάνομαι ιδιαίτερα άσχημα όταν βλέπω συχνά πυκνά το πρόσωπο του Χριστού ή της Παναγίας στις γελοιογραφίες του κ. Δημ. Χαvτζόπουλου. Όπως για μία ακόμη φορά στη γελοιογραφία στο φύλλο της 20.8.2020. Αισθάνομαι ότι εκείνο που πιστεύω και σέβομαι βαθιά διασύρεται. Γίνεται αντικείμενο εμπαιγμού. Άραγε δεν υπάρχουν άλλα αντικείμενα να ασχοληθεί ένας γελοιογράφος; Γιατί ο Χριστός και η Παναγία; Θα τολμούσε να κάνει το ίδιο ο κ. Χαντζόπουλος και με τον Μωάμεθ; Δεν το έχει κάνει ποτέ έως τώρα και εύχομαι την ίδια γραμμή να διατηρήσει και στο μέλλον. Όμως τα θρησκευτικά αισθήματα ενός μουσουλμάνου βαραίνουν περισσότερο από τα αισθήματα ενός χριστιανού;

     Θα παρακαλούσα λοιπόν πολύ τον κ. Χαντζόπουλο, αλλά και τον κ. Πετρουλάκη και τον κ. Μακρή, να σεβαστούν την παράκλησή μου, την οποία είμαι βέβαιος ότι συμμερίζονται πολλοί από τους αναγνώστες της εφημερίδας σας. Οι γελοιογράφοι της εφημερίδας σας έχουν όλοι και ταλέντο και εφευρετικότητα. Ας τη διοχετεύσουν σε όποιο άλλο θέμα της ζωής μας θέλουν. Ας αφήσουν όμως ήσυχη τη χριστιανική μας πίστη και τα σύμβολά της.

     Μανώλης Μάνεσης
     Ομότιμος καθηγητής Παθολογίας ΕΚΠΑ