Κάποτε υπέβαλα για δημοσίευση σε ξένο ιατρικό περιοδικό ένα ενδιαφέρον περιστατικό. Η εργασία απορρίφθηκε διότι δεν συνοδευόταν από γραπτή συγκατάθεση του ασθενούς, ο οποίος είχε πεθάνει δεκαοκτώ χρόνια νωρίτερα. Οι εξηγήσεις που έδωσα στο περιοδικό δεν έγιναν δεκτές, οπότε τους έγραψα ότι οι μελλοντικές δημοσιεύσεις θα ήταν όλες του τύπου: «Κάποιος κάποτε έκανε κάποια συμπτώματα, υποβλήθηκε σε κάποιες εξετάσεις, και βρέθηκε ότι πάσχει από κάποια νόσο, για την οποία έκανε ανάλογη θεραπεία με άγνωστο αποτέλεσμα». Τέτοιες εργασίες θα είχαν μηδενική επιστημονική αξία, αλλά οπωσδήποτε θα ήταν απόλυτα σύμφωνες με τους κανόνες της πολιτικής ορθότητας.
Θυμήθηκα το περιστατικό αυτό ενώ διάβαζα την απόφαση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (Καθημερινή 4/9/2019) για μη αναγραφή του θρησκεύματος και της ιθαγένειας των μαθητών στα πιστοποιητικά σπουδών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Όσο κι αν θέλει κανείς να μην είναι καχύποπτος, δεν μπορεί παρά να συμπεράνει ότι η πολτοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, τόσο από εθνική όσο και από θρησκευτική πλευρά, προωθείται κανονικά και με το νόμο, και υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Αλλά γιατί να περιορισθούμε σ’ αυτά; Μπορούμε να αφαιρέσουμε και όλα τα υπόλοιπα στοιχεία ταυτότητος και να πιστοποιούμε μόνο ότι «Ο αριθμός 1234 αποφοίτησε από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση». Και μπορεί να προστεθεί στη μάζα μιας άχρωμης και άγευστης χώρας.
Υστερόγραφο: Οι ‘προοδευτικοί’ έσπευσαν να αλαλάξουν για τον... θρίαμβο και να εγκαλέσουν την κυβέρνηση γιατί δεν φαίνεται διατεθειμένη να συμπλεύσει με την απόφαση της Αρχής (που είναι γνωμοδοτική και όχι δεσμευτική). Μαζί με το απαραίτητο ξύδι, ας τους προσφέρουμε και τη διαβεβαίωσή μας ότι γεννηθήκαμε Έλληνες και είμαστε Έλληνες υπήκοοι και Ορθόδοξοι Χριστιανοί στο θρήσκευμα, και δεν ντρεπόμαστε να το δηλώνουμε επίσημα και υπεύθυνα. Όσοι νιώθουν ότι σε κάτι από αυτά υστερούν, ας το αντιμετωπίσουν ψύχραιμα, ως προσωπικό σύμπλεγμα μειονεξίας, και ας απευθυνθούν σε κάποιον ειδικό. Υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία, μόνο που δεν επιβάλλεται με το ζόρι.
Θυμήθηκα το περιστατικό αυτό ενώ διάβαζα την απόφαση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (Καθημερινή 4/9/2019) για μη αναγραφή του θρησκεύματος και της ιθαγένειας των μαθητών στα πιστοποιητικά σπουδών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Όσο κι αν θέλει κανείς να μην είναι καχύποπτος, δεν μπορεί παρά να συμπεράνει ότι η πολτοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, τόσο από εθνική όσο και από θρησκευτική πλευρά, προωθείται κανονικά και με το νόμο, και υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Αλλά γιατί να περιορισθούμε σ’ αυτά; Μπορούμε να αφαιρέσουμε και όλα τα υπόλοιπα στοιχεία ταυτότητος και να πιστοποιούμε μόνο ότι «Ο αριθμός 1234 αποφοίτησε από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση». Και μπορεί να προστεθεί στη μάζα μιας άχρωμης και άγευστης χώρας.
[Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή 11/9/2019]
Υστερόγραφο: Οι ‘προοδευτικοί’ έσπευσαν να αλαλάξουν για τον... θρίαμβο και να εγκαλέσουν την κυβέρνηση γιατί δεν φαίνεται διατεθειμένη να συμπλεύσει με την απόφαση της Αρχής (που είναι γνωμοδοτική και όχι δεσμευτική). Μαζί με το απαραίτητο ξύδι, ας τους προσφέρουμε και τη διαβεβαίωσή μας ότι γεννηθήκαμε Έλληνες και είμαστε Έλληνες υπήκοοι και Ορθόδοξοι Χριστιανοί στο θρήσκευμα, και δεν ντρεπόμαστε να το δηλώνουμε επίσημα και υπεύθυνα. Όσοι νιώθουν ότι σε κάτι από αυτά υστερούν, ας το αντιμετωπίσουν ψύχραιμα, ως προσωπικό σύμπλεγμα μειονεξίας, και ας απευθυνθούν σε κάποιον ειδικό. Υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία, μόνο που δεν επιβάλλεται με το ζόρι.
9 σχόλια:
Ναι, είναι γνωμοδοτική. Υπάρχουν προηγούμενες δικαστικές αποφάσεις που την αναιρούν.
Εξαιρετικά ενδιαφέρον, κ. Παπαγιάννη! Το αναδημοσίευσα εδώ: https://vardavas.blogspot.com/2019/09/blog-post_7.html
Συμφωνώ κ. Παπαγιάννη! Και που, προοδευτικοί και μη προοδευτικοί, να διαβάσουν κι ετούτον το λόγο: «Και να που μια εποχή άπιστη, η δική μας, τον αναγνωρίζει»· (ο Τερζάκης, εδώ, γράφει για τον Ντοστογιέφσκι). «Αν είταν έτσι μόνο, δεν θα φέρναμε στη ζωή τίποτα καινούργιο, δικό μας. Όμως όχι: είμαστε ένα κόσμος σ’ αναζήτηση νέας μεταφυσικής, πιστευτής. Η δίψα αυτή ιδρώνει από όλους μας τους πόρους. Φτιάχνουμε Τέχνη μεταφυσικής χωρίς θεότητα, ψαχουλεύουμε τον μικρόκοσμο και τον μακρόκοσμο σ’ αναζήτηση κάποιου συγκλονιστικού απρόοπτου, σηκώνουμε στο κατάρτι τον επισείοντα του κυνισμού γελώντας προκλητικά, τάχατες ανέμελα. Όλ’ αυτά για να σκεπάσουμε τη δίψα που μας τρώει τα σπλάχνα. Κανένας όσο εμείς, κανένας πριν από εμάς, δεν έχει τόσο μαντέψει το αδιέξοδο του κόσμου». ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ. (1993). Οι απόγονοι του Κάιν. Αθήνα: Οι Εκδόσεις των Φίλων, σ. 28.
Ο παραλογισμός καταλαμβάνει πολλούς, αλλά πάντα πίσω από τις αποφάσεις των "ανεξάρτητων αρχών" κρύβονται "άλλα πράγματα" και η προσπάθεια δημιουργίας ενός "πέτρινου κόσμου" που θα μιλάει μια "πέτρινη γλώσσα" και που με τα πέτρινα αυτιά τους και τα πέτρινα μάτια τους δεν θα βλέπει και δεν θα ακούει, μέχρι και ο εγκέφαλός του να γίνει πέτρινος.
Και δεν μεταχειρίστηκα επίτηδες τον συνήθη όρο "ξύλινος", γιατί το ξύλο είναι "ζεστό" και όμορφο, αλλά επιπλέον καίγεται και μπορεί να απελευθερώσει ότι κρατάει φυλακισμένο μέσα του!
Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια και τις αναδημοσιεύσεις.
Έχει αναρτηθεί σε πολλά ιστολόγια. Όσα είδα εγώ τουλάχιστον. Δείγμα του ενδιαφέροντος θέματος. Και πρόσφατα άλλα, έχουν αναδημοσιευθεί. Ο κόσμος ζητά και αναζητά.
ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΕΑΝ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ Η.Π.Α. Η ΑΜΕΡΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΜΗΝΥΣΕΩΝ(ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ). ΔΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΟΓΟΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΕΧΟΥΝ( LIABILITY INSURANCE) ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ. ΓΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΙΤΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΖΗΤΗΣΕ ΓΡΑΠΤΗ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ, ΣΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΥΤΗ Ο ΑΣΘΕΝΗΣ ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟΣ, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΜΩΣ ΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ(ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΙ) ΤΟΥ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΥΠΟΒΑΛΛΟΥΝ ΜΗΝΥΣΗ ΣΤΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ.
Ευάγγελε, τα ξέρω αυτά λόγω δουλειάς. Η γραφειοκρατία των επιστημονικών δημοσιεύσεων είναι απίστευτη. Το περιστατικό συνέβη σε ελληνικό χωριό και στάλθηκε για δημοσίευση σε αγγλικό περιοδικό, δηλ. σε άλλο τόπο και σε άλλη γλώσσα, και φυσικά με πλήρως ανωνυμοποιημένα τα στοιχεία ταυτότητος, όπως πρέπει. Η πιθανότητα κάποιος στο ορεινό χωριό να διαβάζει ξενόγλωσσο ιατρικό τύπο είναι ανυπολόγιστα μικρή. Απλώς στον σύγχρονο (πολιτισμένο) κόσμο έχει χαθεί η κοινή λογική. Θυμάστε τι έγινε πέρυσι με την selfie που είχε τραβήξει ένας πίθηκος ενώ έπαιζε με μια κάμερα, πόση συζήτηση έγινε για το ποιος είναι ο ιδιοκτήτης της φωτογραφίας; Και βέβαια για την απύθμενη αυτή βλακεία υπαίτιοι και μόνοι κερδισμένοι είναι οι νομικοί.
Στὸν τόπο μου λέμε: "Πιάσε τὸ αὐτί σου καὶ φέρε γύρω", Δηλ. κοιτα πρῶτα τὰ δικά σου καὶ μετὰ κρίνε τὰ τῶν ἄλλων μὲ ἀνθωπιά, σύνεση καὶ ἐπιστημονικὴ δεοντολογία κι ἄσε τὰ ψευτοκαμώματα...Ἡ ἐπιστήσμη,ξέρουμε, ὅτι ἀπαιτεῖ θυσίες καὶ προσφορά. Κι ὄχι ἀερολογίες ἤ φληναφήματα παιδιοφανταστικά.
Φυσικᾶ >οσξοπ[ος εἶναι νὰ γίνουμε ἀριθμοὶ ἀποβάλλοντας ἀπόπάνω μας τὴ σφραδίδα τῆς δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ ποὺ μᾶς θέλει ΠΡΟΣΩΠΑ καὶ δὴ ἄνευ προσωπίδων...π.κ
Δημοσίευση σχολίου