Με τον τίτλο αυτό βάφτισα το σύνολο των αναρτήσεων του 2018 που πρόσφατα πήρε μορφή βιβλίου κατά το ειωθός. Παραθέτω τον πρόλογο. Όποιος τυχόν τις θέλει σε μορφή pdf ας μου αφήσει ένα σχόλιο με το e-mail του (δεν θα κοινοποιηθεί ευρύτερα), και καλή ανάγνωση.
Πότε πέρασε και το 2018; Δεν προλάβαμε να το καλωσορίσουμε, ελπίζοντας για κάτι καλύτερο, και να που το αποχαιρετούμε καταγράφοντας στον ισολογισμό του το γνωστό μίγμα από πολιτικές ίντριγκες σε εγχώριο και παγκόσμιο επίπεδο, καταστροφές και τραγωδίες φυσικές και ανθρωπογενείς, αλλά και θριάμβους και επιτεύγματα και ηρωισμούς, φαιδρότητες και παραδοξολογίες από πρόσωπα γνωστά και όχι και τόσο, μικρά δράματα ή χαρές στο καθημερινό μας περιβάλλον, σκέψεις και λογισμούς και προκλήσεις απέναντι στην κοινή λογική που προσπαθεί να επιβιώσει σ’ έναν κόσμο που ως επί το πλείστον παραλογίζεται.
Ακούσαμε βέβαια κατά κόρον ότι τον χρόνο αυτό «βγήκαμε από τα μνημόνια». Κάναμε δηλαδή κάτι που θεωρητικά θα είχε γίνει τέσσερα χρόνια νωρίτερα αν δεν είχαν μεσολαβήσει οι εργώδεις προσπάθειες της τρέχουσας κυβέρνησης, η οποία φρόντισε να βάλει ακόμη και το όνομα της Μακεδονίας στο παζάρι που έκανε για να φανεί ‘καλό παιδί‘ απέναντι στους μεγαλεμπόρους των εθνών. Διότι αν μας άφησε μια κάποια γνώση ο χρόνος που έληξε, αυτή είναι η κυνική συνειδητοποίηση ότι όσα ακούμε για ανεξάρτητη εθνική πολιτική είναι δυστυχώς στάχτη στα μάτια ημών των πολιτών. Πάντα έτσι ήταν, ίσως κάποτε εμείς ήμασταν ‘απλούστεροι τον νουν’. Τώρα βλέπουμε πιο ξεκάθαρα ότι όλα και όλοι έχουν το τίμημά τους στο παγκόσμιο παζάρι. Ότι στη διπλωματική γλώσσα ακόμη και το καταφανώς μαύρο μπορεί να χαρακτηρίζεται ως ακραία απόχρωση του λευκού. Ότι οι μεγαλόστομες λέξεις και δηλώσεις σημαίνουν ό,τι θέλει αυτός που τις εκστομίζει, που μπορεί να τις νοηματοδοτεί διαφορετικά ανάλογα με τις αντιδράσεις που συναντά και να τις στρεβλώνει ατιμωρητί. Αλλά και ότι, όπως λέγεται, όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός χαμογελάει: τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει τη δική του βούληση, ενώ Εκείνος όλα μπορεί να τα κάνει να «συνεργήσουν εἰς ἀγαθόν» γι‘ αυτούς που τον αγαπούν.
Που σημαίνει, σε απλά ελληνικά, ότι ακόμη και τα πιο πολύπλοκα ή καταχθόνια σχέδια και προγράμματα των κρατούντων ανά τον κόσμο, όσο μεγάλοι και ισχυροί κι αν είναι αυτοί, στο κοσμικό ταμπλώ του Σύμπαντος αποτελούν απλώς... ασκήσεις επί χάρτου.
Πότε πέρασε και το 2018; Δεν προλάβαμε να το καλωσορίσουμε, ελπίζοντας για κάτι καλύτερο, και να που το αποχαιρετούμε καταγράφοντας στον ισολογισμό του το γνωστό μίγμα από πολιτικές ίντριγκες σε εγχώριο και παγκόσμιο επίπεδο, καταστροφές και τραγωδίες φυσικές και ανθρωπογενείς, αλλά και θριάμβους και επιτεύγματα και ηρωισμούς, φαιδρότητες και παραδοξολογίες από πρόσωπα γνωστά και όχι και τόσο, μικρά δράματα ή χαρές στο καθημερινό μας περιβάλλον, σκέψεις και λογισμούς και προκλήσεις απέναντι στην κοινή λογική που προσπαθεί να επιβιώσει σ’ έναν κόσμο που ως επί το πλείστον παραλογίζεται.
Ακούσαμε βέβαια κατά κόρον ότι τον χρόνο αυτό «βγήκαμε από τα μνημόνια». Κάναμε δηλαδή κάτι που θεωρητικά θα είχε γίνει τέσσερα χρόνια νωρίτερα αν δεν είχαν μεσολαβήσει οι εργώδεις προσπάθειες της τρέχουσας κυβέρνησης, η οποία φρόντισε να βάλει ακόμη και το όνομα της Μακεδονίας στο παζάρι που έκανε για να φανεί ‘καλό παιδί‘ απέναντι στους μεγαλεμπόρους των εθνών. Διότι αν μας άφησε μια κάποια γνώση ο χρόνος που έληξε, αυτή είναι η κυνική συνειδητοποίηση ότι όσα ακούμε για ανεξάρτητη εθνική πολιτική είναι δυστυχώς στάχτη στα μάτια ημών των πολιτών. Πάντα έτσι ήταν, ίσως κάποτε εμείς ήμασταν ‘απλούστεροι τον νουν’. Τώρα βλέπουμε πιο ξεκάθαρα ότι όλα και όλοι έχουν το τίμημά τους στο παγκόσμιο παζάρι. Ότι στη διπλωματική γλώσσα ακόμη και το καταφανώς μαύρο μπορεί να χαρακτηρίζεται ως ακραία απόχρωση του λευκού. Ότι οι μεγαλόστομες λέξεις και δηλώσεις σημαίνουν ό,τι θέλει αυτός που τις εκστομίζει, που μπορεί να τις νοηματοδοτεί διαφορετικά ανάλογα με τις αντιδράσεις που συναντά και να τις στρεβλώνει ατιμωρητί. Αλλά και ότι, όπως λέγεται, όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός χαμογελάει: τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει τη δική του βούληση, ενώ Εκείνος όλα μπορεί να τα κάνει να «συνεργήσουν εἰς ἀγαθόν» γι‘ αυτούς που τον αγαπούν.
Που σημαίνει, σε απλά ελληνικά, ότι ακόμη και τα πιο πολύπλοκα ή καταχθόνια σχέδια και προγράμματα των κρατούντων ανά τον κόσμο, όσο μεγάλοι και ισχυροί κι αν είναι αυτοί, στο κοσμικό ταμπλώ του Σύμπαντος αποτελούν απλώς... ασκήσεις επί χάρτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου