«Ἐὰν μὴ Κύριος...»

Συνάδελφος και φίλος του χώρου της ψυχικής υγείας, που αρέσκεται να κάνει δύσκολες ερωτήσεις στους συνομιλητές του, προ καιρού μου έθεσε το εξής πρόβλημα: Ανακοινώνεται ότι ένας τεράστιος μετεωρίτης (ή κομήτης, δεν έχει σημασία) βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης με τη γη και αναμένεται να μας χτυπήσει σε ένα μήνα. Δεν υπάρχει τρόπος να τον αποφύγουμε ή να τον καταστρέψουμε. Τι κάνεις έχοντας τη γνώση αυτή; Απέφυγα να του απαντήσω, αλλά εκείνος επέμενε, για να δημιουργήσει τον προβληματισμό που επεδίωκε.
     Δεν χρειάζεται να πάμε σε ουράνια σώματα. Ας προσπαθήσουμε να μπούμε στη θέση των κατοίκων της Φλόριντα, μιας πολιτείας που, χάρη στην τηλεόραση, συνήθως τη συσχετίζουμε στο μυαλό μας με Ντίσνεϊλαντ, εξωτικές παραλίες, πανάκριβα θέρετρα και γενικά χλιδή και πλούτο. Άσχετα από τις φανταστικές δικές μας εικόνες, οι ίδιοι αντιμετωπίζουν την επικείμενη καταστροφή με το όνομα Ίρμα, που έχει ήδη διαλύσει νησιά ολόκληρα στην Καραϊβική, και το επίσημο κράτος τους λέει να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Θα μπορούσε κάλλιστα να πει «Έφτασε το τέλος του κόσμου, όπως τον ξέρατε». Πόσο θα αντέξουν όλα αυτά τα ανθρώπινα κατασκευάσματα στο καταστροφικό πέρασμα της τροπικής καταιγίδας; Τι θα έχει μείνει όταν καταλαγιάσει το κακό; Ποιοι και πόσοι και πότε θα μπορέσουν να γυρίσουν στα σπίτια τους; Κανένας δεν γνωρίζει. Για να επιβεβαιωθεί για άλλη μια φορά ο ψαλμωδός που έλεγε πριν από τόσους αιώνες: «Ἐὰν μὴ Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες· ἐὰν μὴ Κύριος φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων». Ας το σκεφτόμαστε τουλάχιστον με κάτι τέτοιες αφορμές, πριν φτάσουν και σε μας.