Προ ημερών η αστυνομία ανακάλυψε και συνέλαβε μια γυναίκα καταζητούμενη για ποικίλες εγκληματικές πράξεις (βομβιστικές επιθέσεις, ληστείες τραπεζών, απόπειρα απελευθέρωσης κρατουμένου από τον Κορυδαλλό με ελικόπτερο, οπλοκατοχή και οπλοχρησία κτλ.). Και ξαφνικά όλη η ευαισθησία των δημοσιογράφων, αριστερών και άλλων, εστιάσθηκε εξαντλητικά και με λεπτομέρειες στο αν φέρθηκαν καλά στο ανήλικο παιδί της (που έμεινε μια-δυο μέρες υπό φρούρηση σε νοσοκομείο, μέχρι να τακτοποιηθεί κοινωνικά και νομικά το θέμα της εποπτείας του). Με άλλα λόγια, πετάμε τη μπάλα στην κερκίδα, μην τύχει και γίνει πολύς λόγος για το (δήθεν) ‘αντάρτικο πόλης’ που διεξάγουν οι γονείς του παιδιού και το οπλοστάσιο που είχε κρυμμένο η μητέρα του (παιδικά παιγνίδια θα ήταν τα Καλάσνικοφ...). Γνωστή τακτική αυτή. Γιατί δεν λέμε τα πράγματα με το όνομά τους; Όσο είναι πολιτικές πράξεις τα εγκλήματα των μελών της ‘Χρυσής Αυγής’, άλλο τόσο είναι κι εκείνα του ‘Επαναστατικού Αγώνα’, έστω κι αν ο παραλληλισμός δεν αρέσει σε κάποιους.
1 σχόλιο:
Ο μύθος της λεγόμενης αριστεράς και δεξιάς. Ανύπαρκτες έννοιες, υπαρκτοί σχηματισμοί. Δύο όψεις του ιδίου κάλπικου νομίσματος το οποίο φέρει το όνομα υλισμός, απότοκο του λεγόμενου Διαφωτισμού. Καπιταλισμοί, σοσιαλισμοί, κομμουνισμοί, ουμανισμοί και λοιποί - ισμοί, στο ίδιο στομάχι καταλήγουν τα θύματά τους από διαφορετικούς οισοφάγους. Υπάρχουν βέβαια και οπαδοί - οι περισσότεροι - που κατά τη διάρκεια της κατάποσης είναι τόσο ηλίθιοι ώστε χειροκροτούν το θηρίο που τους τρώει. Τι να πεις; Καλή χώνεψη.
Δημοσίευση σχολίου