Ευλογίες

Μια επίσκεψη στην ιδιαίτερη πατρίδα είναι πάντα αξιοσημείωτη, και η φετινή, με αφορμή το ετήσιο μεταπτυχιακό μάθημα της Ανακουφιστικής Φροντίδας, δεν ήταν εξαίρεση. Εκτός όμως από το συνηθισμένο πρόγραμμα συναντήσεων με θείους και θείες (και τους σχετικούς μεζέδες), η Λάρισα επεφύλασσε και μια έκπληξη-ευλογία. Πηγαίνοντας το πρωί στον πολιούχο Άγιο Αχίλλειο (όπου προσκύνησα και το λείψανό του) διαπίστωσα ότι θα τελούσαν την Θεία Λειτουργία του Αγ. Ιακώβου του Αδελφοθέου (που σήμερα εορτάζεται), που είχα χρόνια να την ακούσω, μια και στη δική μου εμπειρία την είχα πάντα συνδεδεμένη με τον πατέρα μου και τον ναό των Αγ. Αποστόλων. Έτσι δικαιολόγησα τα δάκρυα στα μάτια μου όταν άκουσα να απαγγέλλεται από τον χοροστατούντα Μητροπολίτη κ. Ιγνάτιο η μεγαλειώδης εκείνη δοξολογική έναρξη:

     ‘Δόξα τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, τῷ Τριαδικῷ καὶ ἐνδόξῳ φωτὶ τῆς Θεότητος, τῆς ἐν Τριάδι μοναδικῶς ὑπαρχούσης καὶ διαιρουμένης ἀδιαιρέτως. Τριάς γὰρ εἷς Θεός παντοκράτωρ, οὗ τὴν δόξαν οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται, καὶ ἡ γῆ τὴν Αὐτοῦ δεσποτείαν, καὶ ἡ θάλασσα τὸ Αὐτοῦ κράτος, καὶ πᾶσα αἰσθητὴ καὶ νοητὴ κτίσις τὴν Αὐτοῦ μεγαλειότητα κηρύττει πάντοτε...’.

     Ας αναφέρω εδώ ότι αναδιφώντας προ καιρού τα πατρώα χειρόγραφα βρήκα αντίγραφο της λειτουργικής φυλλάδας της Λειτουργίας αυτής, γραμμένο σε κόκκινη και μαύρη μελάνη με τη χαρακτηριστική καλλιγραφία του πατέρα μου. Σημασία έχει όχι μόνο το ίδιο το έργο (75 σελίδες), αλλά και η σημείωση στο τέλος: ‘Αντεγράφη κατά μήνα Νοέμβριον του έτους 1944’ και η υπογραφή του. Μέσα στην Κατοχή, και έχοντας μόλις κλείσει τα δεκαπέντε, ‘αγαθήν μερίδα εξελέξατο’.