Ατμίδες

Μερικές φορές οι ανακαλύψεις (και οι αντίστοιχες εξαγγελίες) της ανθρώπινης επιστήμης προκαλούν όχι τόσο θαυμασμό όσο ένα αυθόρμητο γέλιο. Πώς αλλιώς μπορεί να δεχθεί κανείς αυτό που άκουσα σήμερα στο ραδιόφωνο, ότι η ύπαρξη κεράτων ή οστέινων πλακών ή άλλων παρόμοιων διακοσμήσεων στα κεφάλια των δεινοσαύρων καθόριζε το τελικό μέγεθος του σώματός τους (αν το κατάλαβα σωστά); Η συμπαθής εκφωνήτρια δεν μας πληροφόρησε πόσα χρήματα και πόσες ώρες ανθρώπινης εργασίας (και ξυσίματος της κεφαλής) χρειάσθηκαν για την ανακάλυψη αυτή. Επίσης δεν μας είπε, τώρα που το διαπιστώσαμε αυτό το κοσμοϊστορικό γεγονός, τι ακριβώς θα το κάνουμε, πέρα από το να προσθέσουμε ακόμη μία... διακόσμηση στο επιστημονικό μας κρανίο. Φαίνεται ότι στη συσσώρευση ανούσιας και άχρηστης γνώσης είμαστε και οι πρώτοι.
     Από την ίδια εκπομπή έμαθα ακόμη ότι το προσδόκιμο επιβίωσης του πλανήτη μας, υπό φυσικές συνθήκες (δηλ. αν δεν τον καταστρέψουμε μόνοι μας νωρίτερα), είναι κάπου 1,75 δισεκατομμύρια χρόνια. Ας μη θεωρήσω κι αυτή τη γνώση εντελώς άχρηστη. Όταν όμως η ανθρώπινη ζωή -- η δική μου, η δική σας, του καθενός -- είναι μια ‘ἀτμὶς... πρὸς ὀλίγον φαινομένη, ἔπειτα δὲ καὶ ἀφανιζομένη’, κατά την ποιητική διατύπωση του Αγ. Ιακώβου του Αδελφοθέου, τι ακριβώς μας προσθέτουν αυτά τα δισεκατομμύρια χρόνια; Το δικό μας μερίδιο είναι δεδομένο και ελάχιστο κλάσμα του αριθμού αυτού. Αν μια τέτοια πληροφορία μας βοηθάει να συνειδητοποιήσουμε πόσο ελάχιστοι είμαστε μέσα στο Σύμπαν, έχει καλώς. Αλλιώς;
     Μπαίνοντας στην Εντατική πληροφορούμαι ότι ο φίλος και συνάδελφος ασθενής που πήγε τόσο καλά στο χθεσινό χειρουργείο καρδιάς, που τον αποχαιρέτισα χθες με την υπόσχεση να τα πούμε το πρωί, μόλις υπέστη σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο έτσι, στα καλά καθούμενα, χωρίς σαφή αιτία και υπό πλήρη ιατρική παρακολούθηση. Με την ελπίδα και τη ευχή να το ξεπεράσει, αναρωτιέμαι τι ωφελεί κι εκείνον και μας η τόση γνώση. Και πάλι σύμφωνα με τον Άγ. Ιάκωβο, ‘ἐὰν ὁ Κύριος θελήσῃ, καὶ ζήσομεν καὶ ποιήσομεν τοῦτο ἢ ἐκεῖνο’. Ισχύει πάντα και για όλα.